Carte
Régions
Blog
Le choix des golfeurs
Heures de golf
Het was even rijden (1 ½ uur) maar dan (zoals mij later bleek) heb je ook wat. Henk Ketelaar – de oprichter van de golfbanen van Dorhout Mees – kan trots zijn op zijn banen. Gelukkig vanwege vakantietijden geen files onderweg en het weer speelde deze dag een positieve rol. Het clubhuis en de nabij gelegen parkeerplaats zijn ruim opgezet en het terras kan vele bezoekers herbergen. De personele bezetting in de ochtend was wat aan de krappe kant (één welwillend meisje, dat én de gaten moest ontvangen én de gasten in het restaurant en terras moest bedienen. Dat was wat aan de krappe kant.) Dat werd later op de dag ruimschoots goedgemaakt door een uitstekende lunch en een uitstekende bediening, met tijd voor een onderhoudend praatje. De drivingrange biedt veel afslagplaatsen en ziet er goed onderhouden uit. We speelden in de ochtend de witte baan (9 holes). Wat een ruimte en wat een fraai aangelegde en gemaaide fairways omzoomt door bomenpartijen en langs liggende waterpartijen. Door de baan heen voldoende schuilhutten en een toilet. Voor de gebruikers van een handicart heeft men langs alle holes een verhard pad aangelegd, waarmee voorkomen wordt dat de fairways er onder zouden lijden. Op menige T-box stond ook een ballwasher. De greens waren perfect onderhouden (met een bladblazer werd zelfs het los gemaaide gras verwijderd). De moeilijkheidsfactor was er zeker doordat zij vaak glooiend waren. Kortom een lust voor ons (golfers) oog. De enige overlangse waterpartij was er op de laatste hole 9 en was tactisch inzicht nodig om de bal niet in het water (ruim bevolkt door grote karpers) te doen belanden. Na de lunch de blauwe baan gelopen (9 holes) aan de overzijde van de weg. Deze ”lus” is iets moeilijker dat de witte en het vereist meer course management, niet in de laatste plaats door het gebruik van doglegs naar links en naar rechts. Holes 5 en 9 spanden daarin de kroon. De ultieme uitschieter voor het course management was wel hole 9, dat als een soort hoefijzer om een boerderij en een waterpartij is aangelegd. Zeer zeer fraai om te bespelen en het geeft stof tot discussie nadien op het terras. Kortom spelen op Dorhout Mees is echt een aanrader. Waren er dan geen verbeterpunten. Jawel. Op de holes 6en 7 lagen ruim verspreid oranje delen van schoteltjes, afkomstig van een nabij gelegen kleiduiven schieten veld. Niet echt leuk als je weet dat die scherpe dingen zomaar langs je oren kunnen vliegen, als de wind een keer verkeerd staat. Daar moeten ze echt iets aan gaan doen. De overlast van het met een zwaar kaliber schieten is wel goed hoorbaar maar voor ons niet storend.
Het was even rijden (1 ½ uur) maar dan (zoals mij later bleek) heb je ook wat. Henk Ketelaar – de oprichter van de golfbanen van Dorhout Mees – kan trots zijn op zijn banen. Gelukkig vanwege vakantietijden geen files onderweg en het weer speelde deze dag een positieve rol. Het clubhuis en de nabij gelegen parkeerplaats zijn ruim opgezet en het terras kan vele bezoekers herbergen. De personele bezetting in de ochtend was wat aan de krappe kant (één welwillend meisje, dat én de gaten moest ontvangen én de gasten in het restaurant en terras moest bedienen. Dat was wat aan de krappe kant.) Dat werd later op de dag ruimschoots goedgemaakt door een uitstekende lunch en een uitstekende bediening, met tijd voor een onderhoudend praatje. De drivingrange biedt veel afslagplaatsen en ziet er goed onderhouden uit. We speelden in de ochtend de witte baan (9 holes). Wat een ruimte en wat een fraai aangelegde en gemaaide fairways omzoomt door bomenpartijen en langs liggende waterpartijen. Door de baan heen voldoende schuilhutten en een toilet. Voor de gebruikers van een handicart heeft men langs alle holes een verhard pad aangelegd, waarmee voorkomen wordt dat de fairways er onder zouden lijden. Op menige T-box stond ook een ballwasher. De greens waren perfect onderhouden (met een bladblazer werd zelfs het los gemaaide gras verwijderd). De moeilijkheidsfactor was er zeker doordat zij vaak glooiend waren. Kortom een lust voor ons (golfers) oog. De enige overlangse waterpartij was er op de laatste hole 9 en was tactisch inzicht nodig om de bal niet in het water (ruim bevolkt door grote karpers) te doen belanden. Na de lunch de blauwe baan gelopen (9 holes) aan de overzijde van de weg. Deze ”lus” is iets moeilijker dat de witte en het vereist meer course management, niet in de laatste plaats door het gebruik van doglegs naar links en naar rechts. Holes 5 en 9 spanden daarin de kroon. De ultieme uitschieter voor het course management was wel hole 9, dat als een soort hoefijzer om een boerderij en een waterpartij is aangelegd. Zeer zeer fraai om te bespelen en het geeft stof tot discussie nadien op het terras. Kortom spelen op Dorhout Mees is echt een aanrader. Waren er dan geen verbeterpunten. Jawel. Op de holes 6en 7 lagen ruim verspreid oranje delen van schoteltjes, afkomstig van een nabij gelegen kleiduiven schieten veld. Niet echt leuk als je weet dat die scherpe dingen zomaar langs je oren kunnen vliegen, als de wind een keer verkeerd staat. Daar moeten ze echt iets aan gaan doen. De overlast van het met een zwaar kaliber schieten is wel goed hoorbaar maar voor ons niet storend.