Es gibt %[nr_clubs]% Golfclubs in den Niederlanden. Zu den besten Golfplätzen in den Niederlanden gehören der Noordwijkse, der Utrechtse Golfclub 'de Pan', der Hilversumsche Golf Club, der Kennemer Golf & Country Club und der Royal Haagsche Golf & Country Club. Es gibt auch viele schön gestaltete neue Golfplätze in den Niederlanden, wie z.B. Stippelberg in Bakel, The Dutch in Spijk, Bernardus bei Den Bosch, De Swinkelsche in Someren und The International in der Nähe des Flughafens Schiphol. Golfplätze in den Niederlanden sind dafür bekannt, dass sie oft sehr flach sind und viel Wasser haben. Die besten Golfplätze in den Niederlanden sind für ihre enorme Qualität bekannt, einige von ihnen bieten sogar ein echtes Links-Erlebnis, wie der 9-Loch-Golfplatz Domburgsche. Es ist fast unmöglich, in den Niederlanden ohne ein gültiges Golfzertifikat Golf zu spielen. Wenn Ausländer in den Niederlanden Golf spielen wollen, ist es wichtig, dass sie nachweisen können, dass sie Mitglied in einem bestimmten Golfclub sind. Dadurch wird die Aufnahme erleichtert, und sie erhalten oft einen attraktiven Rabatt auf ihre Greenfees, selbst auf einigen der besten Golfplätze in den Niederlanden. Obwohl die Niederlande kein wirklich übliches Reiseziel für Golfspieler sind, verfügen einige Golfclubs in den Niederlanden über ein sehr hochwertiges Golfhotel, wie Golf & Country Club Lauswolt, The Duke, Golfbaan Kasteel Engelenburg und Golfresort De Purmer. Die Niederlande haben ein berühmtes Golfturnier: Das KLM Open, ein Turnier der European Tour. Dieses Turnier wurde zuvor bei The Dutch in Spijk gespielt. Der International in der Nähe von Schiphol ist der Gastgeber der Ausgabe 2019, und Bernardus in der Nähe von Den Bosch wird in den drei Jahren danach Gastgeber sein. Der berühmte niederländische Golfer Joost Luiten hat die KLM Open bereits zweimal gewonnen.

Niederlande

Golf in den Niederlanden ist sehr beliebt. Die Zahl der Menschen, die in den Niederlanden Golf spielen, ist relativ hoch und Golf ist eine der schnell wachsenden Sportarten. Die Zahl der Golfplätze in den Niederlanden ist ebenfalls sehr hoch, die sich alle auf einem relativ kleinen Gebiet befinden.

There are %[nr_clubs]% golf clubs in the Netherlands. Some of the best golf courses in The Netherlands include The Noordwijkse, Utrechtse Golfclub 'de Pan', Hilversumsche Golf Club, Kennemer Golf & Country Club and Royal Haagsche Golf & Country Club.

There are also many well-designed new golf courses in The Netherlands, such as Stippelberg in Bakel, The Dutch in Spijk, Bernardus near Den Bosch, De Swinkelsche in Someren and The International near Schiphol Airport.

Golf courses in the Netherlands are known for their polder courses. These golf courses are often very flat and have a lot of water. The best golf courses in the Netherlands are known for their tremendous quality, some of them even offer a true links experience, like the 9-hole golf course the Domburgsche.

It is almost impossible to play golf in the Netherlands without a valid golf certificate. If foreigners want to play golf in the Netherlands it is important that they can prove that they are members of a certain golf club. This makes it easier to be admitted and they often will receive an attractive discount on their green fees, even on some of the best golf courses in The Netherlands.

Although the Netherlands is not really a common golf destination, some golf clubs in the Netherlands have a very high-quality golf hotel, like Golf & Country Club Lauswolt, The Duke, Golfbaan Kasteel Engelenburg and Golfresort De Purmer.

The Netherlands has one famous golf tournament: The KLM Open, a European Tour event. This event has been played previously at The Dutch in Spijk. The International near Schiphol will be the host of the 2019 edition, and Bernardus near Den Bosch will be the host the three years after that. Famous Dutch Golfer Joost Luiten has won the KLM Open two times.

The Netherlands

Golf in the Netherlands is very popular. The number of people playing golf in the Netherlands is relatively high and golf is one of the fast growing sports. The number of golf courses in the Netherlands is also very high, all located in a relatively small area.

Hay %[nr_clubs]% clubes de golf en los Países Bajos. Algunos de los mejores campos de golf en Holanda incluyen The Noordwijkse, Utrechtse Golfclub 'de Pan', Hilversumsche Golf Club, Kennemer Golf & Country Club y Royal Haagsche Golf & Country Club. También hay muchos campos de golf nuevos y bien diseñados en los Países Bajos, como Stippelberg en Bakel, The Dutch en Spijk, Bernardus cerca de Den Bosch, De Swinkelsche en Someren y The International cerca del aeropuerto de Schiphol. Los campos de golf en Holanda son conocidos por sus campos de pólder. Estos campos de golf son a menudo muy planos y tienen mucha agua. Los mejores campos de golf en los Países Bajos son conocidos por su tremenda calidad, algunos de ellos incluso ofrecen una verdadera experiencia de links, como el campo de golf de 9 hoyos el Domburgsche. Es casi imposible jugar al golf en los Países Bajos sin un certificado de golf válido. Si los extranjeros quieren jugar al golf en los Países Bajos, es importante que puedan demostrar que son miembros de un determinado club de golf. Esto facilita la admisión y a menudo reciben un atractivo descuento en sus green fees, incluso en algunos de los mejores campos de golf de los Países Bajos. Aunque los Países Bajos no son realmente un destino de golf común, algunos clubes de golf en los Países Bajos tienen un hotel de golf de muy alta calidad, como Golf & Country Club Lauswolt, The Duke, Golfbaan Kasteel Engelenburg y Golfresort De Purmer. Los Países Bajos tienen un famoso torneo de golf: El KLM Open, un evento del Tour Europeo. Este evento se ha jugado anteriormente en The Dutch en Spijk. El Internacional cerca de Schiphol será el anfitrión de la edición de 2019, y Bernardus cerca de Den Bosch será el anfitrión los tres años siguientes. El famoso golfista holandés Joost Luiten ha ganado el Abierto KLM dos veces.

Países Bajos

El golf en los Países Bajos es muy popular. El número de personas que juegan al golf en los Países Bajos es relativamente alto y el golf es uno de los deportes de más rápido crecimiento. El número de campos de golf en los Países Bajos también es muy alto, todos ubicados en un área relativamente pequeña.

Il y a %[nr_clubs]% de clubs de golf aux Pays-Bas. Parmi les meilleurs terrains de golf des Pays-Bas, on trouve le Noordwijkse, le Utrechtse Golfclub "de Pan", le Hilversumsche Golf Club, le Kennemer Golf & Country Club et le Royal Haagsche Golf & Country Club. Il existe également de nombreux nouveaux terrains de golf bien conçus aux Pays-Bas, tels que Stippelberg à Bakel, The Dutch à Spijk, Bernardus près de Den Bosch, De Swinkelsche à Someren et The International près de l'aéroport de Schiphol Amsterdam. Les terrains de golf aux Pays-Bas sont connus pour leurs parcours dans les polders. Ces terrains de golf sont souvent très plats et comportent beaucoup d'eau. Les meilleurs terrains de golf des Pays-Bas sont connus pour leur qualité exceptionnelle, certains d'entre eux offrent même une véritable expérience de links, comme le parcours de golf 9 trous de la Domburgsche. Il est presque impossible de jouer au golf aux Pays-Bas sans un certificat de golf valide. Si les étrangers veulent jouer au golf aux Pays-Bas, il est important qu'ils puissent prouver qu'ils sont membres d'un certain club de golf. Cela facilite leur admission et ils bénéficient souvent d'une réduction intéressante sur leurs green fees, même sur certains des meilleurs terrains de golf des Pays-Bas. Bien que les Pays-Bas ne soient pas vraiment une destination de golf courante, certains clubs de golf aux Pays-Bas disposent d'un hôtel de golf de très grande qualité, comme le Golf & Country Club Lauswolt, The Duke, Golfbaan Kasteel Engelenburg et Golfresort De Purmer. Les Pays-Bas ont un célèbre tournoi de golf : Le KLM Open, un événement du European Tour. Cet événement a déjà eu lieu au Dutch à Spijk. L'International près de Schiphol accueillera l'édition 2019, et Bernardus près de Den Bosch sera l'hôte les trois années suivantes. Le célèbre golfeur néerlandais Joost Luiten a remporté l'Open KLM à deux reprises.

Pays-Bas

Le golf est très populaire aux Pays-Bas. Le nombre de personnes qui jouent au golf aux Pays-Bas est relativement élevé et le golf est l'un des sports qui connait une croissance rapide. Le nombre de terrains de golf aux Pays-Bas est également très élevé, tous situés dans une zone relativement petite.

Paesi Bassi

Ook zijn er recent veel goede nieuwe golfbanen ontwikkeld, zoals Stippelberg in Bakel, The Dutch in Spijk, De Swinkelsche in Someren en The International bij Schiphol. 

Het is bijna niet mogelijk om in Nederland te golfen zonder een golfvaardigsheidsbewijs; slechts enkele golfclubs laten golfers toe zonder dit bewijs. Als buitenlanders in Nederland willen golfen dan is het belangrijk dat zij kunnen aantonen dat zij lid zijn van een golfclub. Hierdoor worden zij makkelijker toegelaten en krijgen ze vaak ook een aantrekkelijke korting op de greenfee.

Nederland

Golf is in Nederland erg populair. Het aantal golfers in Nederland neemt explosief toe en golf is een van de snelst groeiende sporten in Nederland. Nederland heeft een groot aantal golfbanen op een relatief klein oppervlak. Bekende golfbanen in Nederland zijn o.a. De Noordwijkse, Utrechtse Golfclub 'de Pan', Hilversumsche Golf Club, Kennemer Golf & Country Club and Koninklijke Haagsche G&CC.

Det finns %[nr_clubs]% golfklubbar i Nederländerna. Några av de bästa golfbanorna i Nederländerna inkluderar The Noordwijkse, Utrechtse Golfclub 'de Pan', Hilversumsche Golf Club, Kennemer Golf & Country Club och Royal Haagsche Golf & Country Club. Det finns också många väldesignade nya golfbanor, som Stippelberg i Bakel, Nederländerna i Spijk, Bernardus nära Den Bosch, De Swinkelsche i Someren och International nära Schiphol flygplats. Golfbanor i Nederländerna är kända för sina polderbanor. Dessa golfbanor är ofta mycket platta och har mycket vatten. De bästa golfbanorna i Nederländerna är kända för sin enorma kvalitet, några av dem erbjuder till och med en riktig linksupplevelse, som 9-hålsbanan Domburgsche. Det är nästan omöjligt att spela golf i Nederländerna utan giltigt golfcertifikat. Om utlänningar vill spela golf i Nederländerna är det viktigt att de kan bevisa att de är medlemmar i en viss golfklubb. Detta gör det lättare att få speltid, ofta i kombination med en attraktiv rabatt på greenfee, även på några av landets bästa golfbanor. Även om Nederländerna inte är en traditionell golfdestination, har vissa klubbar ett mycket högkvalitativt golfhotell, som Golf & Country Club Lauswolt, The Duke, Golfbaan Kasteel Engelenburg och Golfresort De Purmer. Nederländerna har en berömd golfturnering: KLM Open, ett European Tour-evenemang. Denna händelse har tidigare spelats på The Dutch in Spijk. Internationalen nära Schiphol kommer att vara värd för 2019-upplagan, och Bernardus nära Den Bosch kommer att vara värd de tre åren efter det. Den berömda holländska golfspelaren Joost Luiten har vunnit KLM Open två gånger.

Nederländerna

Golf i Nederländerna är mycket populärt. Antalet personer som spelar golf i Nederländerna är relativt högt och golf är en av de snabbt växande sporterna. Antalet golfbanor i Nederländerna är också mycket högt, alla belägna i ett relativt litet område.

Netherlands

World

Heute ist der Golfsport in Europa im gesamten Norden und Westen Europas gut etabliert und macht stetige Fortschritte in Mitteleuropa und den südöstlichen Regionen. Länder mit der höchsten Anzahl von Golfanlagen in Europa sind England, Deutschland, Frankreich, Schottland, Schweden, Irland, Spanien und Italien. Basierend auf der Dichte an überdurchschnittlich vielen Golfclubs in einem bestimmten Land (oder einer Region) legt unsere Bewertung pro Land nahe, dass die folgenden Länder bei der Planung Ihres nächsten Golfurlaubs oder Ihres nächsten Golftrips einen Besuch wert sind: Vereinigtes Königreich (inkl. Schottland, Wales und Nordirland), Irland, die Niederlande und Belgien. Die meisten Golfer strömen nach wie vor in beliebte und sonnige Golfziele wie Portugal (Algarve), Spanien und die Türkei.

Europa

Der Golfsport nahm seinen Anfang an den sandigen Küsten Großbritanniens, insbesondere an der Ostküste Schottlands. Seitdem hat sich Golf aufgrund einer größer werdenden Mittelschicht und besserer Transportmöglichkeiten in ganz Europa verbreitet.

Today golf in Europe is well established throughout the North and West of Europe and is making steady progress into Central Europe and Southeastern regions. Countries with the highest number of golf facilities are: England, Germany, France, Scotland, Sweden, Ireland, Spain and Italy. 

Based on the density of above-average golf clubs in a certain country (or region), our rating per country suggests that the following countries are well worth a visit when planning your next golfbreak or golf holiday: United Kingdom (incl. Scotland, Wales and Northern Ireland), Ireland, The Netherlands and Belgium. Most golfers however still flock to popular and sunny golf destinations like Portugal (Algarve), Spain and Turkey. 

Europe

Golf as a sport first took off along the sandy shorelines of Great Britain, particularly along the east coast of Scotland. Since then - due to a rising middle class and better transporation means - golf has spread throughout Europe. 

Hoy en día el golf en Europa está bien establecido en todo el norte y el oeste y está avanzando constantemente hacia las regiones de Europa central y sudoriental. Los países con el mayor número de instalaciones de golf son: Inglaterra, Alemania, Francia, Escocia, Suecia, Irlanda, España e Italia. Basándonos en la densidad de clubes de golf por encima de la media en un determinado país (o región), nuestra valoración sugiere que los siguientes países bien merecen una visita cuando planifiquen su próxima escapada o vacaciones de golf: Reino Unido (incluyendo Escocia, Gales e Irlanda del Norte), Irlanda, Países Bajos y Bélgica. Sin embargo, la mayoría de los golfistas siguen acudiendo a destinos de golf populares y soleados como Portugal (Algarve), España y Turquía.

El golf como deporte despegó primero a lo largo de las costas arenosas de Gran Bretaña, particularmente a lo largo de la costa este de Escocia. Desde entonces, debido al aumento de la clase media y a los mejores medios de transporte, el golf se ha extendido por toda Europa.

Depuis lors, grâce à la montée de la classe moyenne et à l'amélioration des moyens de transport, le golf s'est répandu dans toute l'Europe. Aujourd'hui, le golf en Europe est bien établi dans tout le nord et l'ouest de l'Europe et progresse régulièrement vers l'Europe centrale et les régions du sud-est. Les pays ayant le plus grand nombre d'installations de golf le sont : Angleterre, Allemagne, France, Ecosse, Ecosse, Suède, Irlande, Espagne et Italie. Basé sur le nombre de golfs par pays, notre classement par pays suggère que les pays suivants valent la peine d'être visités lors de la planification de votre prochain séjour de golf ou de vos prochaines vacances au golf : Royaume-Uni (y compris l'Écosse, le Pays de Galles et l'Irlande du Nord), Irlande, Pays-Bas et Belgique. La plupart des golfeurs affluent cependant encore vers des destinations de golf populaires et ensoleillées comme le Portugal (Algarve), l'Espagne et la Turquie

 Le golf en tant que sport a d'abord décollé le long des côtes sablonneuses de la Grande-Bretagne, en particulier le long de la côte est de l'Écosse. 

Vandaag de dag is golf goed aangeslagen in Noord- en West-Europa en wordt er goede vooruitgang geboekt in Centraal-Europa en Zuidoostelijke regio's. Landen met het hoogste aantal golffaciliteiten zijn: Engeland, Duitsland, Frankrijk, Schotland, Zweden, Ierland, Spanje en Italië.
Op basis van de dichtheid van bovengemiddeld beoordeelde golfbanen en golfclubs in een bepaald land (of regio), laat onze rating per land zien of een land het waard is om te worden overwogen voor een volgende golftrip of golfvakantie. De volgende landen kunnen op basis daarvan gezien worden als zeer geschikt als golfbestemming: Verenigd Koninkrijk (incl. Schotland, Wales en Noord-Ierland), Ierland, Nederland en België. 
De meeste golfers echter nog steeds populair naar populaire en zonnige golf bestemmingen zoals Portugal (Algarve), Spanje en Turkije.

Golf als sport ontstond langs de zandstranden van Groot-Brittannië, vooral langs de oostkust van Schotland. Sindsdien - door middel van een groeiende middenklasse en betere transportmiddelen - is golf relatief snel door heel Europa verspreid.

Idag är golfen väl etablerat i hela norra och västra Europa och gör stadiga framsteg i Centraleuropa och även sydöstraEuropa. De länder som har det största antalet golfanläggningar är: England, Tyskland, Frankrike, Skottland, Sverige, Irland, Spanien och Italien. Baserat på andelen golfklubbar över genomsnittet i ett visst land (eller region) indikerar vårt betygssystem att följande länder är väl värda ett besök när du planerar din nästa golfresa eller golfsemester: Storbritannien (inkl. Skottland, Wales och Nordirland), Irland, Nederländerna och Belgien. De flesta golfare reser dock fortfarande till populära och soliga golfdestinationer som Portugal (Algarve), Spanien och Turkiet.

Golfsporten började först längs Storbritanniens sandstränder, särskilt längs Skottlands östkust. Sedan dess - på grund av en växande medelklass och bättre transportmöjligheter- har golf spridit sig över hela Europa.

Met iets meer dan een jaar uitstel door Corona kwamen we eindelijk te spelen op Castro Marim. Een week op het resort en veel spelen, was het idee. Dat is gelukt. De medewerkers van Castro Marim staan klaar om je te helpen, dat merk je bij de receptie, in het clubhuis, in het restaurant en op de baan. Bijzonder gastvrij dus. Dan de banen zelf. Alledrie de lussen moet je een keer gespeeld hebben om een tweede keer te spelen zoals het moet. Vanwege de hoogteverschillen is het vaak lastig inschatten waar je bal zal uitkomen, helemaal als wind in het spel is. De teeboxen zijn over het algemeen goed. De greens en fairways laten her en der nog wel wat te wensen over. Op sommige greens groeit onkruid of zijn er kale plekken en ze zijn niet allemaal even snel. Wat opvalt is dat de greens praktisch niet geonduleerd zijn. De fairways zijn in veel gevallen ook niet goed bedeeld met de grassoorten zoals bedoeld. Los van deze verbeterpunten voor het onderhoud zijn het drie leuke lussen om te spelen. Na de ronde kun je in het clubhuis voor niet te veel geld heerlijk eten en drinken (inclusief bitterballen op de kaart). Dan nog een kleine vermelding over het resort. De huisjes zijn superschoon (in de week dat wij er waren is er tussentijds nog 2 keer schoongemaakt), voorzien van alle gemakken (2 badkamers,3 toiletten, keuken, was-/droger combinatie, Nespresso koffiezetautomaat, handdoeken voor zwembad, airconditioning) en je hebt een buitenzitje inclusief ligstoelen om heerlijk van de zon te genieten. Het zwembad is vlakbij en met heel warm weer heerlijk om in te plonsen., Kortom: prima verblijf!

De naam Chateau de la Bawette doet vermoeden dat je bij een kasteel gaat golfen. Er staat ongetwijfeld een kasteel op het terrein maar daar zie je niet veel van. Desondanks klinkt het leuk. Bij de baan aangekomen heb je voldoende gelegenheid tot parkeren. De ontvangst is vriendelijk en er wordt verteld waar je de putting green, hole 1 en 10 kunt vinden. Deze tref je allemaal rondom het clubhuis. De driving range ligt wat verder, aan de andere kant van de parkeerplaats. De baan is geonduleerd. Dat begint al bij hole 1. Een niet al te lange par 4 met een afslag naar beneden. Bij de eerste 9 holes zijn er flink wat smalle doorgangen voor de afslag. Het boombestand langs de holes, hoe mooi ook, zou wat terug gekapt mogen worden om de baan beter tot zijn recht te laten komen. Nu wordt de keuze voor het spelen namelijk (vooral bij de eerste 9 holes) bepaald door de omlijsting van bomen en zijn meerdere mogelijkheden uitgesloten. Bijvoorbeeld hole 7 is hierdoor maar op 1 manier te spelen en dat haalt een stuk van de variatie weg. Ook is op hole 7 de afslag van rood bizar ver verwijderd van de andere teeboxen. Hierdoor is het een par 5 van 267 meter(?). Naast de beperkte keuzemogelijkheden zullen door de smalle doorgangen ook veel ballen verloren gaan. De greens waren niet in al te beste staat. Lijkt alsof er schimmel of zo in zit en dat er niet al te best gerepareerd wordt. In het golfspel is het eerlijk dat als je de fairway raakt, je beloond wordt. Dat houdt omgekeerd in dat je gestraft wordt als je in de rough belandt. Bij deze baan kun je nog extra gestraft worden omdat de rough bestaat uit zulk dik gras dat je een bal zomaar kunt verliezen. De baan zou, in onze ogen, een stuk beter kunnen zijn als het bomenbestand terug gekapt zou worden en het ontwerp iets aangepast zodat je als speler meerdere mogelijkheden hebt om een hole te spelen.

D’Hulencourt was voor ons een beetje met mystiek omgeven. Simpelweg omdat er geen clubwebsite is waarop je je kunt inlezen. Eenmaal aangekomen valt direct op dat alles perfect onderhouden is. Het onderhoud van het gazon rondom het clubhuis en het parkeerterrein wordt verzorgd door talloze robotmaaiers. De ontvangst is hartelijk. Ons wordt gevraagd of wij er voor het eerst zijn en na deze bevestiging wordt de tijd genomen om ons te laten zien waar wij kunnen oefenen en waar hole 1 is. Eerst tijd voor lunch. Op het terras van het restaurant worden wij voorzien van een prima lunch. Na de lunch was het tijd om de spieren op te warmen op een prima verzorgde driving range. Zeldzaam goede matten, ballendriehoekjes, een grote oefengreen, het is er allemaal. Dan de baan in. Wij stonden al in de buurt van de teebox toen een groep van 3 personen aankwam. Zij hadden de teetijd voor ons. Aangezien wij maar met twee waren, boden zij direct aan om te wisselen. Heel galant en gastvrij. Hole 1 is een overzichtelijke hole. Niet te moeilijk en dus fijn om mee te beginnen. Hoewel de hole op zich niet moeilijk is, is de green dat wel. Op de oefengreen kwamen wij er al achter dat deze supersnel was. Zo ook in de baan. Er was dus veel aandacht voor het putten nodig. De oorzaak van goede greens is natuurlijk voor een groot deel te danken aan veel aandacht voor de kwaliteit en het onderhoud. Dat strekt zich uit tot de hele baan. Een groot compliment voor het greenkeeping team voor het onderhoud. Van teebox, tot fairway, van bunker tot green. Alles is in perfecte staat. De baan zouden wij het beste beschrijven als een parkbaan. Met hier en daar watertjes met fonteinen en ook voldoende bomen ter omlijsting. De baan ligt er prachtig bij en de routing is bij de meeste holes logisch en goed. In onze ogen zijn er echter weinig holes die tot de verbeelding spreken. Als die er ook meer zouden zijn, zou het helemaal ‘af’ zijn.

Na de ronde op Saint Omer, mochten wij de volgende dag aantreden op Wimereux. Je rijdt langs het Kanaal naar de baan toe en bij aankomst wordt het direct duidelijk wat je te wachten staat: golfen op een linksbaan. De ontvangst in het clubhuis is vriendelijk, er wordt moeite gedaan om je in het Engels aan te spreken als je hen niet goed verstaat. Dat kwam echter door het mondkapje en het spatscherm. De oefenfaciliteiten zijn prima. Driving range even onder voorbehoud want die hebben we vanwege de tijd niet gezien. Het was wat heiig dus de eerste hole toonde wat mysterieus. Een par 5 om mee te beginnen, licht klimmend. Voor ons zat een groep van 4 die niet erg snel ging. Zij lieten ons op hole 5 voor gaan en vroegen ons om ook druk te zetten op de bij hen horende groep voor hen. Dat lukte en zij lieten ons gelukkig op hole 8 voor. Waarom gelukkig? Toen wij klaar waren braken de hemelsluizen namelijk open en zaten wij droog in de auto. De baan is volop genieten als je van links golf houdt. Teeboxen en de meeste greens waren in prima conditie. Op sommige greens waren inslagen niet goed gerepareerd waardoor er wel wat schade was. Fairways waren niet altijd in de beste conditie, veel wel overigens, maar dat is mijn ogen ook wel de charme van een baan die de natuurkrachten van de kust te verduren krijgt. In dergelijke omstandigheden is het spel ook ontstaan. Bijzonderheid van de baan is dat er bunkers liggen. Niet de gewone zandbunkers, die liggen er ook. Maar bunkers uit de Tweede Wereldoorlog. Eentje dient zelfs als een afslagplaats! Na 18 holes hadden wij een heerlijk voldaan gevoel. We hadden geluk met weinig wind dus prima omstandigheden om te spelen. Maar niet alleen daarom waren wij voldaan. Het is een baan die niet enorm spannend of moeilijk is, maar uitdagend genoeg en prachtig verweven is met de natuur. Als je in de buurt bent is het een aanrader.

Op iets meer dan 3 uur rijden heb je aan de Côte d’Opale een aantal prachtige golfbanen liggen. Een aantal had ik al gespeeld, Saint Omer en Wimereux nog niet. Daar is gelukkig verandering in gekomen. Eerst hebben wij ons aangemeld bij het hotel op het terrein en onderdeel van dezelfde organisatie. Vriendelijk werden wij te woord gestaan en toen wij na de ronde onze sleutel kwamen ophalen en de receptioniste hoorde dat wij vader en zoon waren, kregen wij een andere kamer met gescheiden bedden en zicht op de baan. Complimenten voor de opmerkzaamheid en de gastvrijheid. Daarna hebben wij ons aangemeld in het clubhuis en vroegen of wij eventueel eerder konden starten. Geen probleem, er stond een starttijd om 14:00 maar daar omheen konden we vertrekken wanneer wij wilden, wederom gastvrij. Voordat we van start gingen, eerst even lunchen. De kaart is niet erg uitgebreid maar je kunt prima eten. De calorieën kwam naderhand prima van pas, maar dat wisten wij toen nog niet. Dan de baan in. De eerste hole begon rustig, licht glooiend en niet al te moeilijk. Daarna ging het echter los. Een par 3 met enorm hoogteverval. De rest van de ronde hebben we flink gedaald en geklommen. Voor mensen met een mindere conditie is een buggy op deze baan geen overbodige luxe. De holes zijn leuk en afwisselend. Het onderhoud was prima, teeboxen, fairways en greens in goede conditie. Als afsluiter is hole 18 een par 5, niet al te lang maar wel flink klimmen. Je kuiten zijn blij als je naar hole 19 mag gaan. Al met al een erg leuke baan om te lopen. Het is geen echte ‘kustbaan’ maar kenmerkt zich als parkbaan. Een arrangement met overnachting op Saint Omer en daar en op Wimereux spelen is een aanrader. Prijs-kwaliteit is dik in orde.

Op uitnodiging van een lid heb ik het genoegen mogen smaken een ronde op The International te spelen. Bij aankomst valt het luxe clubhuis direct op. De buitenkant is in overeenstemming met het interieur want ook dat is luxe. De dame bij de receptie is vriendelijk en gastvrij. Buiten het clubhuis staat de ‘cateringbuggy’ al klaar om ons te voorzien van een hapje of een drankje. Voor de driving range moet je het terrein weer af en de weg oversteken. De range heeft nette ballendriehoekjes klaar staan. Heerlijk om op te warmen en uiteraard ook de mogelijkheid om vanaf het gras met de driver af te slaan. De ballen (Nike RZN black) vond ik persoonlijk wel hard. Dan de baan in. Voordat we bij hole 1 waren, werd ik al gewaarschuwd voor het pad. Weliswaar prachtig Portugees steen (zo heb ik mij laten vertellen) maar spekglad in de regen. De waarschuwing was op zijn plaats. Hole 1 was direct een uitdagende par 4. Uitdagend omdat er een stevige tegenwind was. Desondanks een leuke hole met blind schot naar de green. Deze elementen, uitdagend en wind, bleven de hele ronde aanwezig, aangevuld met onverbiddelijke rough. Hole 7 en 8 bieden nog een extra attractie, de op korte afstand gelegen start- en landingsbaan van Schiphol. Is toch best indrukwekkend als een kist relatief laag overkomt. De teeboxen, fairways en greens waren, voor de tijd van het jaar, in prima conditie. Enige nadeel van de baan is verbonden met de locatie tussen de A4 en A9. Het geluid van de snelwegen is constant aanwezig dus voor de rust moet je niet hier zijn maar daarom speel je hier ook niet. Het was mijn eerste keer op deze prachtbaan en ik ben benieuwd hoe deze speelt in zomerse condities. De uitnodiging daarvoor heb ik dan ook van harte aangenomen.

Op de terugweg uit België, sloegen wij af bij Bavel om op Princenbosch nog een ronde te spelen. De parkeerplaats gaf aan dat het een populaire baan is, die stond namelijk goed vol. Wij werden hartelijk ontvangen in de shop. Helaas waren wij vergeten te vragen wat wij nodig hadden voor de driving range, want daar aangekomen, bleek dat de ballenautomaat geen euro’s accepteerde. In het clubhuis is het gezellig ingericht. De horeca is prima verzorgd en men houdt de gasten goed in de gaten, complimenten. De putting green en oefenholes direct aan het clubhuis waren in onderhoud. Bij hole 1 van de C-lus ligt gelukkig nog een putting green. Die bleek snel en in goede staat te zijn. Was een mooie voorbode voor de greens in de baan. De baan ligt er mooi bij. Het onderhoud van teeboxen, fairways en greens is goed. De C-lus vonden wij beduidend beter dan de A-lus. Dit werd voornamelijk veroorzaakt door de ruimte die je had ten opzichte van de andere holes. Bij de A-lus liggen de holes dichter op elkaar en op die van de B-lus. Vonden wij persoonlijk wat jammer. Bij een paar holes moet je best een stukje lopen van green naar teebox. Al met al is het een mooie baan met gezellig clubhuis.

Na wat omzwervingen door de omgeving, de navigatie had wat moeite om ons te begeleiden, kwamen wij aan bij Koksijde Golf Ter Hille. Er was voor de dag flink wat wind voorspeld en dat werd bewaarheid. Al bij het opendoen van de autodeur sloeg de wind in het gezicht. Na onze aanmelding en wat putten gingen we de baan in. Op voorhand hadden we de hoop op goede scores overboord gezet. Windkracht 6 met stoten naar 8 en 9 beloofden een worsteling. Hole 1 is een relatief lange par 5 met hoge stroke index. Fijn om mee te beginnen. De opbouw van de holes is sowieso goed. Makkelijke holes worden afgewisseld met moeilijke, lange met korte. De routing is logisch en je hoeft weinig te lopen van green naar teebox. Dankzij de wind (storm) werd er een extra moeilijkheid in het spel gebracht. Wind mee of tegen scheelde met dezelfde club zo maar 60 meter, een fade werd zomaar een slice en een prima bal was zomaar te lang of te kort. Kortom, linksomstandigheden op een inlandlinks. De baan ligt er erg goed bij. Je kunt zien dat er aandacht is voor het onderhoud. Teeboxen, fairways en greens waren stuk voor stuk in goede staat. De omgeving van de baan is wat minder inspirerend. Je hebt geen mooie vergezichten maar kijkt op nagenoeg alle holes op Vlaamse polder en bebouwing. Na de ronde werden wij gastvrij ontvangen in het restaurant. Daar hebben we heerlijk geluncht. Een aanrader, een lunchmenu met voor-, hoofdgerecht en koffie na voor 21 euro is een prima deal. Kwaliteit van de gerechten was erg goed en de bediening zorgzaam, hoogstaand niveau.

De verwachtingen waren hooggespannen toen wij aankwamen op Royal Ostend. Een baan van meer dan honderd jaar oud, direct aan de zee en betiteld als linksbaan. Bij aankomst werden wij gastvrij ontvangen in de shop. De puttinggreen was snel, dat beloofde wat voor in de baan. Hole 1 is een niet zo lange par 4. Je vertrekt voor het clubhuis en lijkt daarmee de klassieke routing te gaan volgen. Dat is min of meer ook zo. Het valt ons op dat de greens goed en snel zijn. Ook het greencomplex is goed verzorgd. De fairways daarentegen zijn gewoon niet goed. Natuurlijk is het zo dat een linksbaan wat ‘rauwer’ is maar dit is echt niet hoe een fairway hoort te zijn. De ligging van de baan is enerzijds prachtig, aan de zee, voor een deel opgenomen in het natuurlijke landschap. De andere kant is echter dat de baan omgeven en doorsneden wordt door wegen en een tramlijn. Je moet een aantal keren de weg oversteken, één keer zelfs letterlijk over een brug. Dat betekent ook dat je altijd wel verkeersgeluid hoort. De leden die wij in de baan tegen zijn gekomen, zijn vriendelijk en hulpvaardig. Al met al is het in potentie een prachtige baan in een prachtige omgeving. Om de potentie uit te nutten zouden naar ons idee de fairways beter moeten zijn en het contact met het verkeer beperkt. De greenfee van 85 euro is nu aan de (te) hoge kant.

Twee jaar nadat wij hier voor het eerst een rondje hadden gelopen, werd het weer eens tijd voor Bernardus. Het verschil met toen is dat nu 18 holes beschikbaar zijn, toen waren dat er nog maar 10 (het was nog maar net open). Ook stond toen het KLM Open logo er nog niet. De baan ligt op nog geen 5 kilometer van ons huis dus eigenlijk wel gek dat we niet eerder terug zijn gegaan. Dat heeft niets met de baan te maken, de ontvangst of de sfeer. Die was toen en is onveranderd van enorm hoge kwaliteit. De trolleys staan op de parkeerplaats al voor ons klaar. Tassen erop en ons aanmelden bij de receptie. Uiteraard gebeurt dit ook in een andere setting dan normaal. Aan een tafel terwijl er een heerlijk kopje koffie bereid wordt. Even inslaan op de prachtige driving range. Ballen uiteraard in een driehoekje opgestapeld. De oefenfaciliteiten zijn echt geweldig. Wij willen 36 holes lopen dus hebben helaas weinig tijd om hier veel gebruik van te maken. In plaats van de traditionele kleuren is er gekozen voor nummers om de teeboxen te onderscheiden, waarbij het nummer min of meer correspondeert met de lengte. Haalt in ieder geval het oude sentiment weg rondom kleuren en dames- danwel herentees. Wij gingen weg op 52 en 64 en het aantal slagen wat wij meekregen voorspelde dat het geen ‘walk in the park’ zou worden. De voorspelling kwam uit. De baan is niet makkelijk. Tuurlijk, de fairways zijn in sommige gevallen breed en in ieder geval in onberispelijke staat. Ze zijn echter ook sterk geonduleerd en met een stevigere wind (waar wij in speelden) kan de bal toch naast de fairway tot stilstand komen. Op zich niet zo erg, zou je denken. De rough is niet hoog en nog in opbouw. Er zijn daar echter wel heel veel kuiltjes en zoals Galileo Galilei al had bewezen, door de zwaartekracht komt je balletje in zo’n kuiltje te liggen waardoor eruit komen zonder slag te verliezen geen sinecure is. De opbouw van de baan is ook goed. Je begint met een par 4 stroke index 11 om er goed in te komen. Daarna wordt je getest door een par met stroke index 5, gevolgd door een korte par 4 met strokindex 13. De eerste par 3 kom je pas tegen op hole 6 waardoor de snelheid erin kan blijven. De tweede lus kent ook een dergelijke opbouw met als enige verschil dat je hier de eerste par 3 na 4 holes tegenkomt. Het onderhoud van de baan is goed geregeld. De greens, fairways en teeboxen zijn in perfecte staat. De toiletten in de baan zijn volwaardige en luxe toiletten, in stijl met de kleedruimtes. Ook tref je op bijna iedere hole waterpunten en afvalbakken. Na de eerste ronde hebben we heerlijk geluncht in het Café. We hadden het goed gepland want toen wij aan het lunchen waren, besloten de weergoden dat alle trossen los konden en viel er een hele plens water. Gelukkig was het droog toen wij aan onze tweede ronde begonnen. De gastvrijheid is van on-Nederlands niveau. Je wordt door iedere medewerker vriendelijk begroet en er wordt alles aan gedaan om het je naar de zin te maken. De opdracht die we mee kregen van de starter was dan ook om vooral heel veel plezier te hebben. Maar dat zelfs de bananenschil overgenomen wordt om weg te gooien duidt erop dat niets teveel is om jouw daglidmaatschap tot een onvergetelijke dag te maken. Opdracht geslaagd zouden wij zo zeggen! Ondanks de voor Nederlandse begrippen hoge greenfee, is Bernardus de moeite meer dan waard. Alle waar naar zijn geld.

In haar jeugd heeft mijn vrouw met een vriendinnetje verschillende malen in het hotel gespeeld. Ondanks dat, hadden wij nog nooit op de golfbaan gespeeld. Het was nu tijd om daar verandering in aan te brengen. Wij hadden geluk met reserveren want de dame aan de telefoon gaf aan dat het druk was. Bij aankomst leek dat mee te vallen, het parkeerterrein was goeddeels leeg, maar schijn bedriegt, de baan zat inderdaad vol. Hole 1 is een relatief makkelijke, want korte, par 5 langs het clubhuis. Je duikt vanaf deze hole direct het bos in. Een groot deel van de holes is in het bos waardoor je ook niet in de gaten hebt dat de baan druk bezet is. Een aantal holes zijn wat opener van opzet. De baan ligt er prachtig bij. Niet alleen door de mooie, boomrijke omlijsting, ook de heideplanten voegen kleur en schoonheid toe aan het zicht. Het ontwerp is klassiek. Bunkers liggen op strategische plaatsen, zonder overdreven gemaakt te zijn. Bomen staan mooi gepositioneerd waardoor je gedwongen wordt goed na te denken over de route naar de vlag. Water is in het spel maar kun je ontwijken waardoor ook minder geoefende spelers aan hun trekken komen. Het onderhoud van de baan is goed. De fairways en greens zijn goed en consistent. De teeboxen daarentegen waren zeker niet altijd recht en vaak voorzien van veel ‘ divots’. Uiteraard een teken dat er veel gespeeld wordt maar iets meer verplaatsen van de markers zou wellicht leiden tot minder schade. Hole 9 en 18 komen uit bij het hotel en clubhuis, een mooi gezicht. In het clubhuis werden wij gastvrij onthaald voor een lunch. Als je in de buurt bent, een heerlijke baan om te spelen.

Als je aan komt rijden bij de Drentse, heb je direct in de gaten dat er veel leven is. Er staan veel auto’s en mensen zijn druk in de weer. Aan de accenten te horen, zijn er ook veel gasten die niet uit de buurt komen (net als wij). Bij de receptie werden wij vriendelijk onthaald en na een kopje koffie in een wat ongezellig clubhuis (wellicht tijdelijk door Corona?) en wat putten op de oefengreen, was het tijd om kennis te maken met de geel-rode lus, die wij speelden als rood-geel. Hole 1 is direct een stevige par 5. Mooi plaatje met bomen die de rechterkant van de fairway omzomen. Vervolgens een mooie par 4. Hole 7 en 8 zijn twee opvolgende par 5’s. De gele lus kent hetzelfde karakter als de rode lus. Weliswaar zit hier maar één par 5 in de lus en kent de rode lus er drie (is dus par 37 terwijl geel par 35 is) maar de structuur van de holes lijkt sterk op elkaar. De baan ligt er in goede staat bij. De teeboxen zijn over het algemeen goed, de greens zijn goed en de fairways over het algemeen ook, soms zit er wat onkruid in. We hebben veel greenkeepers aan het werk gezien. Wat niet rustgevend was, is een tractor met blazer die los gras naar de buitenkant van de baan blaast. We hebben deze een paar holes ‘bij ons‘ gehad en dat maakte een enorm lawaai. De A28 is duidelijk hoorbaar bij de holes die hier dicht bij liggen. Al met al een prima golfbaan, zonder al te veel poespas.

Als je aan komt rijden bij de Noord Nederlandse, moet je het verkeerslicht goed in de gaten houden. De witte en gele teeboxen slaan namelijk af over de aankomstweg. Eenmaal geparkeerd (en auto aan laadpaal, top geregeld) hebben wij ons in het clubhuis aangemeld voor de ronde. Wij werden vriendelijk en gastvrij onthaald. Omdat hole 7 eruit lag vanwege werkzaamheden, kregen we korting op de greenfee. Na een kop koffie gingen we de baan in. Hole 1 geeft een goede indruk van de baan. Een mooie hole, omzoomd met mooie, volwassen bomen. Fairway in uitstekende staat. Green goed en goed rollend. Helaas waren sommige greens wat aangetast door niet-tijdig gerepareerde pitchmarks en kregen niet alle teeboxen voldoende lucht en licht, waardoor ze kwalitatief wat minder waren. Dat zijn echter de enige wanklanken over de baan. De baan is afwisselend, kent korte en lange par 4’s, korte en lange par 3’s en een enorm lange par 5 (560 meter van wit!). De omgeving is schitterend. Je kunt zien dat deze baan er al even ligt. De begroeiing en omlijsting is volwassen. Na de ronde hebben we de daghap gegeten (onderdeel van arrangement) op het terras en genoten van een leuke ronde op een prachtige baan.

De Westfriese heeft op Leadingcourses een redelijk hoge notering dus toen een vriend mij uitnodigde om daar eens te komen spelen, was het pleit snel beslecht. Wij zouden er op tijd zijn om in te slaan. Helaas bleek de ballenmachine leeg te zijn dus hebben we ouderwets geraapt. De driving range heeft verschillende targets en is uphill. Wij werden gastvrij onthaald. Ons werd tevens verteld dat voor ons NGF-jeugd in de baan was maar dat wij daar geen last van zouden hebben. Na het inslaan en het putten was het de beurt aan hole 1. Een dogleg naar links. Als je de baan nog niet eerder gelopen hebt, is het gissen naar de juiste strategische keuzes op deze hole. Dat was van toepassing op meerdere holes. Het was in ieder geval een leuke aftrap. Bij hole 2 ga je meer het polderlandschap in om later weer, vanaf hole 10 het bos en ondulatie in te duiken. De baan is afwisselend. De fairways en greens zijn goed onderhouden. Heel snel waren de greens niet maar dat mocht de pret niet drukken, we hebben een heerlijke ronde gespeeld. Na de ronde werd ons gevraagd of we nog wat lekkers wilde eten. Aan mijn verzoek dat het iets snels zou moeten zijn, gelet op de tijd en de terugrit, werd gehoor gegeven. Binnen no time hadden we saté op tafel en een heerlijk koel drankje. Dat hadden we wel verdiend. Een leuke, afwisselende baan met gastvrije ontvangst.

Golfbaan Stippelberg is een baan die wij graag spelen. Het ligt een beetje in het achterland verscholen maar als je er bent, kun je genieten van golf. Bij de receptie wordt je altijd erg vriendelijk te woord gestaan en bij het reserveren wordt met je meegedacht. Op een zaterdag in juli, hadden wij een birdie-arrangement geboekt. Een aantrekkelijk arrangement en in de maand juli verwacht je ook bijpassend weer. Helaas, de weergoden waren ons in het begin wat minder goed gezind dus we kregen een goede regenbui over ons heen. Inmiddels hebben we de baan al wat vaker gelopen. Dat maakt hem zeker niet makkelijker. Vanwege de vele ondulaties en bunkers, moet je scherp spelen om punten binnen te sprokkelen. Onmogelijk is dat zeker niet, het is namelijk wel een ‘eerlijke’ baan. De ontwerpers hebben zich wel uitgeleefd op de par 3-en. Hole 1 is bijvoorbeeld een relatief makkelijke hole, index 15, maar qua afstand net wat langer dan gebruikelijk (175m van wit en 164m van geel) met een strategisch geplaatste bunker waardoor je het beste hoog kunt inkomen. Ook hole 7 is er zo eentje. Van wit 202m en geel 172m met bunkers voor een lager gelegen green. Hole 10 is meteen een tester. Een par 4 van 421m van wit en 385m van geel, dogleg naar links met water aan de rechterzijde. Een relatief kleine green wordt rechtsvoor bewaakt door bunkers wat je tweede schot gevoelsmatig wat naar links ‘ drukt’. Daar is natuurlijk rough te vinden.. De afsluitende hole is een par 4 van 355m van wit en 347 van geel. Je zou zeggen dat dit fijn ‘ thuiskomen’ moet zijn. Helaas, je moet nog even aan het werk want je tweede schot moet naar een hoger gelegen, smalle green die aan de voorzijde en rechtsachter bewaakt wordt door bunkers. De bediening in het restaurant en op het terras is van hoog niveau, bijzonder vriendelijk en gastvrij. Al met al kloppen de details en ben je voor een dag golfen hier aan het juiste adres.

Voor onze laatste ronde van de jaarlijkse golftrip, hadden wij het genoegen om Regthuys te lopen. Op een zondag om 09:30 was de parkeerplaats al goed gevuld. Met het zonnige weer was dat logisch. Het bleek echter ook dat er veel jeugd was die les had. Mooie ontwikkeling. In het clubhuis werden wij hartelijk ontvangen en na alle aanwijzingen betaalden wij ons arrangement. We speelden eerst de Tulplus en daarna de Dijklus. Op het terras werden wij ook vriendelijk en goed bediend. Dat bleek de voorbode voor de rest van de dag. De dienstverlening en vriendelijkheid staan hier op een erg hoog niveau. Hole 1 is een dogleg naar rechts, niet al te moeilijk. Aan het einde staat je wel een verrassing te wachten want je kijkt dan op een terrein vol wonderlijke torens. Het Kremlin, zo werd ons door onze flightgenoten verteld. Hole 2 kent een blinde afslag en wordt daarmee spannend, Een leuke par 5 om met water voor de green om meteen alles te testen. Bij de doorkomst werden wij al tegemoet gekomen met onze broodjes (zaten bij het arrangement) zodat we wat energie tot ons konden nemen, De tweede 9 begon met een redelijke lange par 4 (we speelden van wit) zonder veel gevaarlijke hindernissen. Ook weer goed om in te komen. De baan is afwisselend en kenmerkt zich als polderbaan. Regthuys is een prima baan met een uitstekende prijs-prestatieverhouding en uitmuntende dienstverlening.

Op een zonnige vrijdag in juni kwamen wij tijdens onze jaarlijkse golftrip als eerste uit op Dirkshorn. Bij de receptie werden wij hartelijk ontvangen en konden wij ons arrangement afrekenen. Hole 1 was een niet al te moeilijke par 4. Fijn om mee te beginnen. De baan lag er keurig bij. Teeboxen, fairways en greens zijn goed verzorgd. Het is een mooie polderbaan die goed opgaat in de omgeving. De holes zijn leuk zonder al te veel variatie. Al met al een prima baan, niet te spannend maar heel gastvrij en een prima prijs-prestatie verhouding.

Op uitnodiging toog ik op een mooie donderdagmiddag in augustus naar Eemnes voor een ronde op de Goyer. Als je door de slagboom heen bent, ben in ‘golfland’. Een contrast met de A27 die ik net verlaten had. De laan naar het parkeerterrein wordt geflankeerd door holes. Eenmaal in het clubhuis aangekomen, werden wij vriendelijk onthaald bij de receptie. Ons werd direct aangegeven dat het druk was in de baan en er voor ons vierballen zaten. De ‘dressing rooms’ zijn beneden en voorzien van alle gemakken. Het was een zonnige dag dus het grote terras met voldoende beschaduwde en zonnige plekken. Na een lunch was het tijd voor de baan. Bij de teebox van hole 1 werden wij welkom geheten door de Marshall, die met ons de strategie doornam om de groep voor ons te passeren. Dit deelde hij ook met de groep voor ons zodat we op hole 4 soepel door konden gaan. Op deze wijze voorkom je ongemakkelijke situaties en is het, wat mij betreft, een voorbeeld voor anderen. De eerste negen holes liepen wij daardoor heerlijk door met een navenante score tot gevolg. De tweede lus was echter een ander verhaal. Hier hebben wij bijzonder lang over gedaan en het vele wachten was niet bevorderlijk voor concentratie en spel. De holes liggen op zandgrond en het onderhoud is erg goed. De complimenten voor het greenkeeper team voor de consistente, snelle greens, fairways als tapijtjes en goede teeboxen. Ook het stilhouden als er geslagen moet worden, is lovenswaardig en ze letten er scherp op. Het ontwerp kent verschillende holes. Sommige zijn typische bosholes, andere hebben meer ruimte en kennen gevaar van water. Op andere holes wordt je door het ontwerp gedwongen tot het maken van keuzes en is het onverstandig om simpelweg je driver uit de tas te pakken bij de afslag. Na afloop hebben we nog heerlijk op het terras genoten van een drankje en een hapje.

Aangezien het weer in Engeland wisselvallig is, hebben wij een dag van te voren onze reservering een dag moeten verplaatsen om droog te kunnen spelen. Eén telefoontje met de club en het was geregeld. Heel flexibel. Eenmaal aangekomen bij de club staan er borden om aan te geven waar de ‘bagdrop’ is. De laatste keer dat wij dit meemaakten waren wij in de Verenigde Staten. De opzet van de club is ook ‘Amerikaans’. Een heel groot clubhuis met hele grote houten wanden waarop met hele grote letters de kampioenen van de verschillende competities vermeld staan. Ook de hoeveelheid klaarstaande buggies verraadt een Amerikaanse insteek. Door een grote loopbrug naar de proshop om ons aan te melden. Ook deze shop is voor golfbaan begrippen, erg groot. Wij werden vriendelijk geholpen en gingen na het aanmelden op zoek naar het restaurant voor een kop koffie. Het restaurant was zo gevonden, bedienend personeel echter wat minder snel. Uiteindelijk ben ik maar de keuken ingelopen, waar de kok iemand opriep om ons te helpen aan de benodigde cafeïne. Na de koffie was het tijd voor het golfen zelf. Bij de teebox van hole 1 is een oefengreen dus daar konden wij kennismaken met de snelheid van de greens. En de snelheid zat er in.. Direct nadat ik afgeslagen had, kwamen er twee mannen met een lach op hun gezicht naar ons toe gereden in een buggy. Dit waren de Marshalls en zij vertelden ons lachend dat deze teebox enkel voor toernooien gebruikt werd en ik beter van de witte teebox, verder naar voren, zou spelen. Een beetje overdonderd gaven wij hier gehoor aan. De volgende hole ben ik vanaf blauw gaan afslaan. Deze teebox zit tussen ‘gold’ (de toernooiteebox) en ‘white’ (regulier) in en hierdoor verloor ik geen slagen die ik mee zou krijgen. De rode teebox is gewoon de reguliere rode teebox. De baan is prachtig onderhouden en gelegen in het landschap. Het is een geonduleerde baan dus je beenspieren worden aangesproken. Zoals al eerder gememoreerd, zijn de greens mooi consistent en snel. De fairways in prima staat. Het ontwerp is iets minder traditioneel dus je wordt geconfronteerd met grote bunkerpartijen en greens. De baan verveelt niet. Je wordt hole na hole getrakteerd op mooie plaatjes en variatie. Als je voor de afwisseling een minder traditionele baan wilt spelen, moet je hier zeker komen spelen. Het is een genoegen!

Worthing Golf Club werd de tweede ronde van de dag. Het opbouwen van kar en tas was op de parkeerplaats al even wennen, deze was namelijk op een helling. Toen wij ons aanmeldde, viel ons een verrassing ten deel. Ik was namelijk in de veronderstelling een paar weken eerder, een starttijd van 15:00 op de Lower Course geboekt te hebben. De dame en heer in de shop keken ons echter wat schaapachtig aan en gaven aan dat er niet aan reserveringen werd gedaan. Onze angst niet te kunnen spelen werd echter direct de kop ingedrukt. Met twee banen was er namelijk bijna altijd gelegenheid om te kunnen spelen, zo ook nu. Zo kan het ook! Na het betalen van de greenfee (twilight tarief om 14:00, slechts £ 25,-!) gingen wij naar de teebox van hole 1 en kregen meteen een blind teeshot omhoog voor onze kiezen. Gelukkig waren we goed weg en leverde de afslag niet teveel problemen op. Het klimmen was echter een ander hoofdstuk. Na de 18 holes op een geonduleerde baan eerder die dag, protesteerden onze lichamen wel. Dit was de eerste van veel holes met hoogteverschil. Wij speelden de Lower Course, een baan die deels door Colt ontworpen is. Het is een traditionele baan met strategisch geplaatste bunkers en uitdagend ontwerp. De greens zijn niet overdreven snel maar goed. De fairways zijn goed en in de rough wil je niet liggen. Het is een heerlijke baan in een mooie omgeving. Als je in de buurt bent moet je er zeker niet aan voorbij rijden. Plaats is er, zoals gezegd, bijna altijd en je wordt getrakteerd op een eerlijke en pure baan!

Als je in Engeland gaat golfen, kun je verrast worden door het weer. Zo hadden wij een ronde op Cooden Beach gepland op een dag die zeer waterrijk zou worden. Aangezien wij geen liefhebbers zijn van watergolf, hebben wij in de ochtend gebeld om te vragen of wij een dag later, volgens de voorspellingen droog, konden spelen. Zij waren hierin zeer meegaand en onze reservering werd met een dag verschoven. Als je aankomt, merk je direct dat het een oude- en verenigingsbaan is. De beste parkeerplaatsen uiteraard voor bestuur, captains etc. In de proshop hebben wij ons aangemeld en werden vriendelijk te woord gestaan. Ook rondom het clubhuis en in de baan waren de aanwezige leden vriendelijk en geïnteresseerd. Voor het clubhuis vertrekt traditioneel hole 1 en komt 18 binnen. Er is ook een oefengreen en chip- en pitchhole. De oefengreen laat ons al voelen dat de greens snel en consistent zullen zijn. De eerste holes vertekenen enorm. Ook omdat de bunkers niet op gebruikelijke lengtes liggen moet je goed kijken waar je ballen plaatst. De routing is perfect. De teebox van een hole ligt, heel natuurlijk, vlakbij de green van de voorgaande hole. Het onderhoud was prima op orde. De holes zijn afwisselend. Fairways zijn in de meeste gevallen breed. Soms zijn er verborgen watertjes. Het is een geonduleerde baan, zonder daarbij te overdrijven. Het is baan in links-stijl, zonder daarbij een echte links te zijn. Het was nogal druk in de baan. Daardoor besloot de flight voor ons om uit te stappen, na dit eerst netjes bij ons gemeld te hebben. Wij hebben de dame die achter ons liep, uitgenodigd met ons mee te lopen vanaf hole 14. Helaas leverde dit ons geen baankennis op want zij kwam voorspelen voor een toernooi wat zij daar zou gaan spelen. Het was wel heel gezellig. Al met al een erg leuke, niet al te moeilijke oude baan voor een prima prijs!

Vanwege hoog water hadden wij, op weg naar Hayling Golf Club, een omleiding en daardoor minder tijd dan gewenst. Na het aanmelden snel naar hole 1... maar waar is deze? Gelukkig zagen wij iemand om het aan te vragen, want het staat niet aangegeven. Hole 1 is een par 3 van 180 yards van wit en 168 van rood met de toepasselijke naam: Trap.. Wij kwamen er beiden met een dubbel bogey af dus de hole maakte zijn naam waar. Waar de weersvoorspellingen een heel klein beetje regen aangaven, werd, toen wij op hole 2 waren, de kraan vol open gezet. Dat was een domper op de feestvreugde maar opgeven deden wij (gelukkig) niet. Op hole 3 werd het droog, op hole 7 begon zelfs de zon een beetje te schijnen. In de tussentijd en daarna werden wij getrakteerd op een linksbaan in de meest pure vorm. Harde fairways en greens, harde wind van voren, achteren, links, rechts en alles wat er tussenin zit. Kortom, koppie erbij houden, nadenken over clubkeuze, soort slag en soms geluk hebben, of het tegenovergestelde. Het onderhoud was perfect. De routing zo mogelijk nog beter. Tussen green en volgende teebox was het weinig lopen. De holes zijn gevarieerd en als je op een hole loopt, heb je geen idee waar andere holes zijn, totdat je er zelf op loopt. De baan ligt op een eiland(je) vlak naast Portsmouth dus op een aantal holes heb je zicht op de skyline van deze havenstad. Ook de kitesurfers op zee zorgden voor een mooie achtergrond. Ondanks de fikse regenbui in het begin en ‘howling winds’ hebben wij genoten van wat de baan ons heeft aangeboden. Als liefhebber is het een niet te versmaden baan. De greenfee is wellicht iets hoger (£80) maar daar krijg je heel veel golfplezier voor terug!

Op een stormachtige zaterdag in augustus gingen wij Sweetwoods Park spelen. Eenmaal door de poort, rijd je direct tussen twee holes en kruis je er één van. Vervolgens kruis je daarna nog een hole, naar later bleek, hole 1. Een vreemde gewaarwording en ook niet opvallend aangegeven. Wij hebben het in ieder geval niet gezien. Bij het clubhuis kun je prima parkeren. Bij de pro shop werden wij vriendelijk te woord gestaan en kregen we uitleg hoe bij hole 1 te komen. Ook werd ons verteld dat de greens de maandag en dinsdag ervoor belucht en bezand waren. Eerst maar een kop koffie in het clubhuis, was ons idee. Het clubhuis heeft de inrichting, zoals ik inmiddels al vaker heb gezien in Engeland. Heel veel (wat koude) verlichting, veel ruimte, niet de meest moderne kleurencombinaties (maar ja, over smaak valt niet te twisten) en een verbod op golfschoenen. Bij de teebox van hole 1 is een oefengreen. Ook deze was belucht en bezand, toch zat de de snelheid er prima in. Dan de baan in. Hole 1 is direct een uitdagende dogleg naar rechts met een flink hoger gelegen green, bewaakt door een bunker. Dat beloofde veel goeds.. De belofte van hole 1 kwam uit. Het is een uitdagende baan met leuk hoogteverschil (niet overdreven), heel goed onderhoud en afwisseling. In combinatie met stormachtige omstandigheden een flinke uitdaging! Op de website wordt hole 14 specifiek aangehaald en dat is terecht. Een par 5 met stroke-index 1 zie je niet vaak en de lage stroke-index is meer dan terecht. Je moet een carry van ongeveer 190 meter hebben om over het eerste water te zijn. Vervolgens een dogleg naar links met een watertje voor de green en een smalle doorgang om er te komen. Het enige verbeterpunt wat wij konden bedenken was dat er op teeboxen niet aangegeven staat of er een bel op de hole aanwezig is om kenbaar te maken dat de flight voor je uit de ‘gevarenzone’ is. Als gevolg hiervan had ik op hole 4 bijna een golfer, uit de flight voor ons, een bal tussen zijn ogen geslagen, zoals hij mij later in niet mis te verstane bewoordingen van afstand probeerde duidelijk te maken. Uiteraard hadden wij hen daar niet verwacht, anders hadden wij nooit al geslagen. Toen wij hen bij de afslag van hole 7 zagen wachten, liep ik dan ook op hen af om excuses te maken. De gemoederen waren duidelijk gekalmeerd want zij waren bijzonder vriendelijk en zeiden dat het prima was en ons graag voor lieten gaan. Na applaus voor onze bal op een meter van de vlag werd ons veel plezier toegewenst. De baancondities en de leuke holes maken de greenfee van £35,- bijzonder scherp. Niet aan voorbijgaan!

Mijn laatste ervaring op Golf International Moyland was niet de beste, dus reisde ik met enig voorbehoud op een zonnige zaterdag met twee vrienden af voor 18 holes. Bij aankomst werden wij weer heel gastvrij welkom geheten. Afrekenen hoefden wij pas achteraf, dus hadden wij tijd voor een lekker kopje koffie. Na de koffie moesten wij uiteraard wel aan de arbeid dus hop, naar de driving range. Het blijft toch altijd een genot om gewoon vanaf het echte gras in te kunnen slaan. Na het warmdraaien even naar de putting green om de snelheid ‘eigen’ te maken (probeer het iedere keer maar heb er toch echt een aantal holes voor nodig..) en naar de teebox van hole 1. Op weg daar naar toe passeerden wij nog de oefenbunkers en chipping holes, daar is niets mis mee. Waar wel iets mis mee was, was onze voorbereiding, wij hadden namelijk geen scorekaarten gekregen noch zelf gepakt. Na de warming up dus nog even een sprintje naar het clubhuis en terug. Dat gebeurde mij de vorige keer ook al (ja, ja, een ezel... enfin) dus een tip aan de receptie: geef scorekaarten aan spelers. Vervolgens sloegen wij af op hole 1. De hole ligt er prima bij, fairways goed gemaaid en de green ook vlak en constant (niet heel snel). Dat begint goed en is een enorm verschil met de vorige keer dat ik hier was. Dat beloofde veel goeds. De belofte werd gehouden. De baan ligt er goed bij, op de juiste plaatsen zijn bomen en bosschages gekortwiekt of verwijderd en de hoogtes van het gras en snelheid van de greens zijn constant. Complimenten voor het greenkeeping team. De lay-out van de baan is uitdagend. Dat uit zich in de slope- en course rate waardoor je veel slagen meekrijgt. Je hebt ze ook nodig. Na de ronde was het tijd voor hydratatie. Geen overbodige luxe, gezien de temperatuur van 36 graden.. Wij werden weer keurig geholpen. Helaas had de zon mij te pakken want ik vergat de fooi die wel op zijn plaats geweest was. Die houden ze tegoed voor de volgende keer en die gaat komen, want deze baan voor € 50,- in het weekend is een prima propositie.

Als je op zondagochtend een starttijd hebt van 7:45 en je komt iets over zeven aan, verwacht je niet dat het heel druk is. Think again. Dit is Engeland en het is om deze tijd al druk. De shop is dan ook al open en wij melden ons netjes aan. Wederom mogen wij slechts £ 30,- afrekenen en wij gaan putten op de oefengreen. Het valt direct op dat de greens trager zijn dan wij de vorige drie ronden hebben ervaren. Weer even aanpassen dus. Hole 1, een vrij lange par 4, begint omhoog. Dat zijn wij inmiddels gewend dus wij klagen niet. De vegetatie is typisch voor de kust. Veel duindoorns en de grond is zand. Door de ‘harde’ zandgrond en de flinke afdalingen en beklimmingen, speel je de baan anders dan je normaal zou doen. Je maakt gebruik van het rollen van de bal om op de green terecht te komen. Doen je dat niet, dan lig je er waarschijnlijk overheen. De baan is ‘ruig’. Geen gemanicuurde fairways, gewoon prachtig landschap waar een baan op ligt. De greens zijn iets minder snel dus dat is echt wennen en kost slagen. De uitzichten zijn formidabel. Op de hoger gelegen gedeeltes sta zie je de kliffen van je aflopen. Er loopt ook een wandelpad vlak naast enkele holes. Een misslag zou dus vervelende consequenties kunnen hebben. Wat er ook vervelend aan kan zijn, is dat wandelaars op een bankje gaan zitten om daar luidkeels te telefoneren. De meeste Engelsen die wij ontmoet hebben, nemen de etiquette in acht. In ons geval was deze wandelaar daar duidelijk niet van op de hoogte.. De laatste hole is een par 5 naar beneden. Je hebt een prachtig uitzicht op de zee, Seaford en de hole. Deze kruist hole 1 dus het is handig om op te letten als je slaat of loopt. Na binnenkomst op deze prachtige hole, bedankten wij elkaar voor de ronde. Zoals gebruikelijk gingen onze petten hiervoor af. Een wat oudere man kwam later op ons af om te zeggen dat hij ervan genoten had dat wij netjes onze hoofddeksels afdeden, bij het bedanken. Grappig en typisch. Het is een heerlijke, ouderwetse échte baan. Als je in de buurt bent, er niet aan voorbijrijden!

Na een ritje van een half uur komen wij aan bij East-Brighton. De gastvrijheid wordt gelijk bewezen door een man die aangaf te gaan vertrekken waardoor wij op het volle parkeerterrein netjes een plek vooraan hebben. Nadat wij uitgestapt zijn horen wij dat het hier golf ademt. In zoverre dat er een groep op de teebox van hole 1 staan te lachen en er iemand met een kippenmuts (!) op zijn hoofd afslaat. Later horen wij in de shop dat dit onderdeel van een competitie is en degene die de laatste keer verloren heeft, met de muts op moet spelen. Wij melden ons aan en moeten het ongelooflijke bedrag van (slechts) £30,- betalen. A bargain one would say. Op de putting hole is het druk maar zit het tempo erin. Er is een net om warm te slaan en als we op de teebox van 1 staan, mogen wij laten zien wat wij waard zijn. De driver mag meteen uit de tas en we kunnen omhoog. De rest van de ronde hebben we het klimmen afgewisseld met het dalen. Desalniettemin hadden we het grootste deel van de ronde een grote lach op ons gezicht. Wat een leuke baan met verraderlijk snelle greens, is dit. Na 9 holes is er een halfway house waar je kunt drinken of eten. Het is overigens niet de bedoeling om de groep voor je in te halen, als zij jou daar niet voor uitnodigen. Prima regel waardoor je op je gemak even kunt zitten. De fairways en teeboxen zijn dik in orde. De laatste hole is par 5 naar beneden waardoor je een prachtige laatste hole hebt om mee binnen te komen. Het is even werken maar zeer de moeite waard voor een belachelijk lage green fee. Als je in de buurt bent, zeker doen!

Na een ronde op East-Brighton werd Royal Eastbourne de tweede gang. In de proshop werden wij uiterst vriendelijk welkom geheten en mochten wij, voor de tweede keer van de dag, het bizar lage bedrag van £ 30,- afrekenen. Aangezien we nog een paar moesten, wilden wij eerst nog een hapje eten. In het clubhuis, tussen de leden, hebben wij lekker (laat) geluncht om vervolgens op zoek te gaan naar hole 1. Uiteraard werd eerst nog door een lid aan onze tafel gevraagd waar wij vandaan kwamen, geïnteresseerd als de Engelsen zijn. Die lag aan het clubhuis en wij werden voor onze afslag netjes aangemoedigd door mensen vanuit het clubhuis. Hole 1 is een relatief vlakke, lange par 4. Helaas bleek dit niet de opmaat want hole 2 is direct een een ouderwetse kuitenbijter. Vanaf dat moment is het klimmen en dalen. Alsof wij dat nog niet genoeg gedaan hadden. Royal Eastbourne is een prachtige parkbaan. Wij gingen relatief laat de baan in en dan is de baan echt voor jezelf en dat voelt als pure luxe. De greens waren hard en snel, de fairways en teeboxen strak en kort gemaaid. Op de hogere gedeelten van de baan kun je veel holes overzien en kijk je uit op Eastbourne. Grappig om te zien is dat mensen uit de omgeving met hun hond over de baan wandelen. Het maakt echt onderdeel uit van de gemeenschap. Je eindigt met een par 3 en dat is wat mij betreft de enige dissonant. Voor de rest is het een heerlijke baan met vriendelijke leden en personeel.

Voor onze jaarlijkse golftrip hadden we Lamberhurst als eerste golfbaan uitgekozen. Het lag namelijk op de route en brak de reis dus lekker. Bij aankomst werden wij vriendelijk ontvangen in de proshop en op onze vraag of wij eten konden bestellen voor in de baan, werd de shop even gesloten om met ons mee te lopen naar het restaurant. Die waren nog niet open, maar konden wel broodjes voor ons maken. Voor het clubhuis ligt de putting green en werd ons direct duidelijk dat de greens sneller zouden zijn, dan wij gewend zijn Na wat putten moet je een stukje lopen naar de teebox van hole 1. De teeboxen zijn keurig en strak. Dat is een redelijke graadmeter voor het algehele onderhoud. De meeste fairways zijn strak gemaaid en de greens strak en snel (wellicht dat ik dit al eerder genoemd had). Sommige fairways zijn wat minder strak en lijken door de droogte geraakt te zijn. De eerste paar holes lopen langs elkaar en doen wat af van de charme. Verder in de baan heb je dat idee minder en is het een heerlijke baan om te lopen. Alhoewel, zo nu en dan protesteren de kuiten want je wordt getrakteerd op onvervalst Engels heuvelland. Al met al was het een mooie aftrap van onze golftrip!

Een vriendenweekend op Texel afsluiten met een ronde op de Texelse is de kers op de taart. En wat voor kers! Op maandagochtend melden wij ons in het clubhuis en worden gastvrij onthaald. Na wat balletjes op de driving range is het moment daar, afslaan op hole 1. Dit is gelijk de minst mooie afslag, met de driving range direct aan je rechterhand. Daarna wordt het alleen maar beter en beter. Een pracht van een baan. Ondanks het ontbreken van direct zeezicht, zou ik hem, direct achter de duinen, toch als linksbaan willen typeren. De greens zijn hard en moet je voorop aanspelen om er niet overheen te liggen. De tweede negen zijn een graadje moeilijker dan de eerste negen. Vooral door het gras in de rough, die letterlijk ballen ‘eet’ als je niet precies hebt gezien waar je bal erin ging. De baan ligt, alsof het ervoor gemaakt is, prachtig in het landschap. Het onderhoud is prima op orde. De greens waren niet al te lang geleden geprikt, dus nog niet in topconditie. Als je op Texel bent (of zelfs in de kop van Noord-Holland), aarzel dan niet en verwen jezelf met 18 holes op deze prachtbaan.

The Dutch heb ik al meerdere keren gelopen, drie keer om precies te zijn, tijdens het KLM Open. Er zelf een keer spelen, stond nog op de lijst. Dit werd op een prachtige, zonnige dag in februari ingevuld. Op uitnodiging van een lid, meldde ik mij in de ochtend bij de club en werd daar met alle egards ontvangen. On-Nederlands is de ontvangst en beleving. Iedereen is even vriendelijk en behulpzaam. In het kleedlokaal vind ik de, al vele malen gememoreerde, bar. Hoe lekker is het om daar met een kopje koffie te starten? Ook even doorgeven wat ik graag in mijn lunchpakket zou willen hebben en op, naar de driving range. Bij de driving range staat mijn tas netjes op een trolley, verzorgd door het ontvangstcomité van valet parking. De oefenfaciliteiten zijn prachtig. Driehoekjes met ballen staan uitnodigend op je te wachten. Eerst daar maar warm slaan. Vervolgens shortgame oefenen. Ook hiervoor alle mogelijkheden. Om de voorbereiding af te sluiten naar de putting green. De putting green ziet er prachtig uit en laat direct zien waar het ‘gevaar’ van deze baan loert. Wat is deze snel! Helaas zou ik er achter komen dat de greens in de baan nog sneller waren.. De starter kwam ons netjes melden dat wij van start konden gaan. Bij de teebox kun je tees en potloden pakken. Ook water en bananen worden verzorgd. De starter voorziet je van de scorekaart met voor iedere hole aangegeven, hoever de vlag voor- of achterop staat. Hole 1 is een niet al te lange par 4 met water voor de green. Niet te ver met je afslag komen, is het devies dus afslag met een houten 3. Het water werd niet gehaald, sterker nog, door de druk trok ik de bal naar links. Gelukkig was de ligging goed en kwam ik met slag 2 op de green, achter op de green.. Pinpositie was voor op de green dus kwam ik er met een drieputt vanaf. De kop was er af. Daarna was het enkel genieten. Heerlijk weer, prachtige baan, aardige mensen en een hele fijne en goede begeleiding door de baan door Bert. Een goede score halen is moeilijk. Van tee tot green vond ik het nog wel gaan, maar de greens zetten een streep door een goede score. Dat mocht de pret echter niet drukken. Na de ronde nog een rondleiding door het clubhuis gekregen en ik kan niet anders zeggen dan dat op deze plek er alles aan gedaan wordt om je als golfer in de watten te leggen. Heerlijke ervaring die ik graag nog een keer herhaal.

Om de één of andere reden, had ik nog nooit gespeeld op Landgoed Bergvliet. Gelukkig is daar nu een einde aan gekomen. Op een herfstzaterdag met twee vrienden afgesproken om hier 18 holes te spelen. Na een bijzonder vriendelijke ontvangst bij de receptie, complimenten voor de dames achter de balie, hebben we eerst maar warm geslagen op de driving range. Dat was nodig want het was de eerste koude dag van deze herfst. De driving range is deels in het water en vanaf 160m, gewoon op grond. Er staan veel doelen en de matten zijn prima. Een goed begin! Vervolgens naar hole 1 waar wij hartelijk werden welkom geheten door de Marshall. Hole 1 is een par 3 van iets meer dan 180 meter. Een lage stroke index en dat is terecht. Vervolgens een par 4, dogleg naar links met bunkers die een verhoogde green bewaken. Een lekker begin. De baan lag er goed bij. De greens waren belucht en dat ging ten koste van de rol. De holes zijn afwisselend en liggen voldoende uit elkaar. Na de ronde hebben wij in een warm clubhuis de ronde nog een nagelopen dus ook de afdronk klopte. De kop is er af. Hier gaan we vaker spelen. Leuke baan, leuke greenfee en nog leukere mensen!

Hoewel Heelsum vlakbij kantoor ligt, had ik er om onverklaarbare reden, nooit gespeeld. Goed argument om hier verandering in te brengen. Op een mooie vrijdagmiddag met een relatie en een collega afgesproken en kennisgemaakt met deze mooie heidebaan. Bij aankomst kun je goed parkeren. Na een paar ballen op de driving range geslagen te hebben, was het tijd om op Airborne te starten. Ter plaatse was er een Marshall om ons welkom te heten en te starten. Dat lieten wij ons geen twee keer zeggen! De eerste hole geeft al een inkijkje wat je te wachten staat. Een mooie, op zand gelegen geonduleerde golfbaan met strategisch gelegen bunkers en mooie greens. De holes wisselen leuk af en bieden veel spelplezier. Hole 9 biedt een venijnig einde met een dogleg naar links met een approach naar een aflopende green met water erachter... Het is best een stuk lopen van hole 6 naar 7 maar dat is in het ontwerp van deze negen holes het enige minpunt. Ik ben een liefhebber van het gebruik maken van natuurlijke elementen in een golfbaan. De randen bij de bunkers zijn daar een voorbeeld van. De fairways en rough vond ik minder goed. Waarschijnlijk veroorzaakt door onze warme zomer maar ik heb banen gelopen die dit beter doorstaan hebben. Ben nu benieuwd naar de andere twee lussen maar de weg is gevonden.

Op basis van de goede recensies, stond Hooge Graven al enige tijd op de verlanglijst. Vanwege de afstand was dit er tot nu toe niet van gekomen maar op de terugweg uit Friesland hebben we besloten tot een kleine omweg om hier te kunnen spelen. Bij aankomst kozen we ervoor om in de schaduw te parkeren, het was namelijk weer een drukkend hete dag. We hadden de dag ervoor gebeld om te reserveren en konden direct na de herenochtend, kort na half één starten. Bij aanmelding vroegen wij of wij eerder de baan in konden, in de verwachting dat niet alle flights voor de herenochtend gevuld zouden zijn. Het redelijk lege parkeerterrein leek daar namelijk op te wijzen. De dame die ons hielp, Anneke, snapte onze vraag en ging tijdens onze koffie onderzoeken of dit mogelijk was. Hele fijne gastvrijheid! Dat kon dus na het putten op de oefengreen, gingen we van start. Wij werden getrakteerd op een par 4 dogleg naar links, met lage index. Inderdaad een hole om strategisch te spelen maar gelukkig kwamen wij hier zonder kleerscheuren doorheen. De tweede hole, een par 3, bleek lastiger te bedwingen maar dat lag niet aan de baan.. Vanaf hole 3 tot en met 6 is het wat minder bebost. Wat echter begon bij hole 1 is de rest van de ronde gebleven. Prachtige holes, goed verzorgde teeboxen, prachtige greens met goede snelheid, strategische waste areas en mooie natuur (bomen, heide en water) die alles extra luister bijzet. Het is geen makkelijke baan. Dit wordt gelukkig gecorrigeerd door de slope- en course rate maar dat bleek voor ons beiden nog niet helemaal voldoende. De goede recensies bleken terecht. Hooge Graven is een prachtige baan die een bezoek meer dan waard is!

Het was al jaren geleden dat wij op Sint Nicolaasga gespeeld hadden dus het was weer een goed excuus om naar Friesland te gaan. Eenmaal aangekomen valt direct op dat een grote ruimte (voorheen wellicht shop?) te huur staat en als je binnenkomt de receptie bij de bar is. De dame achter de bar/receptie hielp ons vriendelijk bij het aanmelden en ons aan onze koffie. Voor het clubhuis is er een grote oefengreen en op korte afstand tref je de driving range aan. Helaas harde matten en ballen maar prima om warm te worden. Na de eerste hole ga je een iets dichter bebost gebied in. De holes zijn hier wat minder vriendelijk. Smalle fairways en onvermurwbare rough. Daarna wordt het gelukkig wat meer ‘open’ en ‘eerlijk’. De fairways waren op een aantal holes slecht van de rough te onderscheiden. De graskwaliteit laat te wensen over. Ook waren er greens die zand afwisselden met gras, niet best.

Als één van de ‘oude Negen’ stond ‘de Pan’ al enige tijd op het verlanglijstje. Zoals de meeste van de oude Negen, is ook ‘de Pan’ ontworpen door Harry Colt. Zijn ontwerpen staan voor mij altijd garant voor mooie, uitdagende banen waarin goed spel beloond wordt en slecht spel bestraft, zonder daarbij oneerlijk te zijn. Dat is een smalle grens die hij telkenmale perfect beheerst. Bij het reserveren hadden wij afgesproken de baan in te gaan om ons nadien af te melden en onze greenfee te voldoen. Wij waren namelijk vroeg en dat is een aanrader. De baan ligt in een gebied van het Utrechts Landschap en het is ‘s-ochtends prachtig. De eerste paar holes zijn mooi. Mooie, geonduleerde fairways (geel weliswaar maar dat past bij de droge zomer) en snelle greens. Vanaf hole 6 wordt er echt een verschil gemaakt. Vanaf dat moment is de baan ongekend mooi en heeft het een prachtige routing. Tussen de holes hoef je bijna niet te lopen terwijl je de meeste tijd toch het idee hebt als je op een hole loopt, dat er geen andere hole in de buurt is. De uitdagingen worden verzorgd door strategisch geplaatste bunkers en heide. Het was rustig in en om de baan. Geen treinen, vliegtuigen of snelweggeluid (dichtbij) noch electriciteitmasten of andere zaken die het spel kunnen bederven. Eén van de topbanen van Nederland!

Het is al jaren geleden dat wij hoorden dat er in Cromvoirt een prestigieuze golfbaan aangelegd zou worden. In de tussentijd is er genoeg gebeurd waardoor de verwezenlijking op zich heeft laten wachten maar op één van de heetste dagen van het jaar was het zover: wij gingen onze eerste ballen slaan. De baan is nog niet volledig open. Vanaf juni zijn er 10 holes bespeelbaar, in september komen daar de overige 8 bij. De aankomst bij het clubhuis verraadt al de intentie van Bernardus. Geen bescheiden opstelling, je komt voor iets bijzonders, je krijgt iets bijzonders. Het clubhuis is modern vormgegeven en van alle gemakken en luxe voorzien. Er staan pushtrolleys (Clicgear) op je te wachten, eigen karren meenemen hoeft niet. De ontvangst is persoonlijk en onder het genot van (goede) koffie. Je krijgt uitleg over de baan en andere zaken (kleedkamers, lockers etc.). De kleedkamers zijn luxe. Alles om je op te frissen of je te beschermen tegen de zon en insecten is aanwezig. Heb je iets meer tijd, dan kun je ook de sauna in. Daar kwamen wij niet voor dus op naar de driving range. Ook dit is on-Nederlands. Afslaan vanaf het gras naar talloze doelen met Titleist ProV1X ballen die op een driehoekje staan te wachten, met een afbeelding met de afstanden naar de doelen. Er is een shortgame area, waar je los kunt gaan en ook daar zijn ballen, in zogenaamde ball collectors zodat je niet hoeft te bukken als je ze gaat halen. De oefengreen laat je alle posities oefenen. Wat wel direct opvalt is dat de snelheid er nog in moet komen, maar dat heeft tijd nodig. Na het opwarmprogramma was het tijd voor het hoofdprogramma: de baan in. Hole 1 is een par 4 van 360 meter. De fairway is geonduleerd, bunkers liggen op strategische plekken en de heide omzoomt het geheel. De green is goed aanspeelbaar dus een lekker begin van de baan. Hole 9 (de tweede hole in de huidige routing) is een stuk lastiger. Qua lengte scheelt het een 1 meter maar hij is gewoonweg lastiger aan te spelen. Wat volgt zijn zijn 5 par 4-en,2 par 5-en en slechts 1 par 3, wat deze 10 holes een par 41 maakt. Iedere hole is mooi en kent zijn gevaren, uitdagingen en beloningen. Het onderhoud is perfect, de omgeving prachtig, geen beeld- of geluidsvervuilende zaken waarneembaar. Het karakter is dat van een heidebaan. Ondanks het feit dat alles aangelegd is/wordt, heeft de ontwerper en het greenkeepingteam er duidelijk voor gekozen om de baan zo natuurlijk mogelijk op te laten gaan in het landschap. Nu er nog maar 10 holes open zijn kent het daymembership een gereduceerde prijs van € 100,-, vanaf september wordt dat € 150,-. Uiteraard is dit een stevig bedrag, maar alle waar naar zijn geld. Je krijgt hiervoor een ervaring die je niet snel vergeet, tenzij je een ‘offday’ op de baan hebt natuurlijk, maar die dagen willen wij toch allemaal snel vergeten?

Een baan die zich als meest extreme baan van Duitsland afficheert, heeft alle bescheidenheid in ieder geval van zich af geworpen. Na 18 holes durf ik te zeggen dat de uitspraak wel in de buurt zou kunnen komen. Ik ken geen banen in Duitsland die extremer zijn. Wij melden ons aan en worden netjes gewezen waar we moeten zijn voor de driving range en hole 1. Het zou wel netjes zijn geweest als er ook gewezen was op het onderhoud in de baan. Er waren op een aantal holes flinke onderhoudswerkzaamheden waardoor je de baan niet normaal kon spelen. Een korting op de greenfee was op zijn plaats geweest. Hole 1 is een korte, hele smalle par 4, spelend richting een groot kruis. De fairway wordt doorsneden door diagonale drainagerichels gevuld met grind. Vervolgens een par 3 van 110 meter met enorm hoogteverval. Helaas pakte ik mijn gapwedge. Een lob wedge was voldoende geweest. De ondergrond was vochtig en leidde tot enorme ‘schnitzels’. Het was dus zaak de bal zuiver te raken. Het extreme hoogteverval bleef de baan domineren. Het is leuk voor een keer maar de nadruk ligt teveel daarop. De holes zijn in veel gevallen zo ontworpen, door het hoogteverschil of de smalle fairways gecombineerd met bomen, dat je maar 1 route naar de hole hebt. Dat beperkt de creativiteit en straft een misslag onnodig hard af. De uitzichten zijn wel mooi en hole 17 en 18 zijn visueel mooie, afsluitende holes. Het clubhuis is rommelig. Er was meer dan voldoende bedienend en erg vriendelijk personeel maar er was beperkte keuze om te eten. Beetje jammer. Het is een leuke baan om een keer gespeeld te hebben maar voor deze greenfee zou ik toch een andere baan kiezen.

Gut Heckenhof ligt op goede rijafstand van Nederland en is een goede locatie voor een golfweekend. Alle voorzieningen zijn aanwezig. Een hotel met welness-faciliteiten, oefenfaciliteiten en 3 lussen van 9 holes. Wij kwamen op vrijdagmiddag aan om de volgende dag vroeg te starten. Om 6:30 zaten we zaterdagmorgen dan ook aan het ontbijt. Een stevig ontbijt, want we hadden 36 holes voor de boeg. We speelden eerst de gele lus, vervolgens de rode, gevolgd door wederom geel om af te sluiten met groen. Hole 1 van geel liet direct zien wat wij konden verwachten. Een par 4 dogleg naar rechts. Een afslag die enorm vertekend door het hoogteverschil en kuitspieren die belast worden. Dat gebeurt deze dag wel vaker. De lussen verschillen qua karakter wel iets van elkaar. De fairways zijn over het algemeen breed, de greens prima en soms is het tussen holes flink lopen. Na de eerste 18 holes was er genoeg tijd om in de kamer op te frissen. Wat een snelle douche en frisse kleren toch met een mens kan doen! De driving range, oefenfaciliteiten en rode lus liggen iets verder weg. Als je op geel of groen start, moet je best een eind lopen om in te slaan, dat is jammer. De bediening in het restaurant is vriendelijk, de snelheid van opdienen is echter dramatisch. Zelden zo lang moeten wachten op een volgende gang. Voor een golfweekend is dit een prima uitvalsbasis!

Op een mooie vrijdagochtend parkeren wij om 9 uur de auto in Bergheim voor een ronde op Am alten Fliess. Goed aangeschreven, zijn de verwachtingen hooggespannen. Wij meldden ons bij de enigzins klinische receptie. Deze doet meer denken aan een hotel dan de receptie van een golfclub. De dames zijn allervriendelijkst. Voor de rest is er binnen nog weinig leven, de shop is nog gesloten. Voor de ronde nog even warmslaan is hier een genot. Ballen van het gras slaan, prachtige chipping- en puttinggreens en na het inslaan je clubs nig even ultrasoon laten reinigen! En alsof één driving range nog niet genoeg is, is er iets verderop nog een tweede! Dan de baan. Er is in geen geval bespaard op onderhoud. Alles is sehr grundlich onderhouden. Zelfs de looppaden zijn als een fairway gemaaid. De fairways zijn heerlijk, niet te droog of te nat. De greens zijn snel maar gelukkig wel te doen voor amateurs zoals ons. Over het algemeen zijn de fairways breed dus de driver kan vaak uit de tas. De par 3’s waren over het algemeen lang. Bij hole 8 was er een halfway house. Helaas voor ons ging deze pas om 12:00 open. Hole 18, wij speelden Rood - Wit, heeft een lage index en dat is terecht. Water aan de linkerkant, smalle fairway voor je eerste bal, over water voor je tweede bal naar de green. In ons geval was er nog een extra hindernis, achter ons reed namelijk een greenkeeper blad van de hole af te blazen met een enorm lawaai. Zou dit niet hebben moeten doen. Na de ronde hebben we heerlijk en tegen goede prijzen geluncht op het terras. De baan en faciliteiten op Am alten Fliess zijn helemaal top. De uitzichten zijn vanuit sommige holes op een verderop gelegen energiecentrale en de kabels die vandaar vertrekken Enige verbeterpunt is de toch stevige greenfee van € 80,- voor een doordeweekse dag.

De entree van Schloss Miel ligt een beetje verscholen maar als je aangereden komt, wordt je onthaald op een prachtige aanblik; het slot! Er was ook een bruiloft en het leek ons ongepast om dwars door de bruiloftsgasten heen naar de entree te lopen. Het bleek echter de enige weg, wat vervolgens ook wel weer komisch was. De receptie is in het kasteel. Wij werden vriendelijk te woord gestaan en kregen uitleg over de faciliteiten. De oefenfaciliteiten waren uitstekend. Een driving range vanaf het gras, een grote chipping green, een grote puttinggreen, alles in prima conditie. De baan is moeilijk, heel moeilijk. Dat komt ook tot uitdrukking in de slope- en course rate. Je krijgt veel slagen mee maar hebt ze stuk voor stuk nodig. De moeilijkheid zit hem vooral in lengte, gecombineerd met smalle fairways. Bal niet op fairway of eerste rough is praktisch altijd weg. Een flightgenoot (weliswaar incidenteel spelend) was meer ballen kwijt dan hij op twee handen kon tellen. Uiteraard leverde dat wel enige frustratie op. Ondanks het feit dat het de voorgaande dagen niet hard geregend had, was de baan erg nat. Het onderhoud is perfect. Mooie fairways, snelle greens. Hole 18 verdient een bijzondere vermelding. Een par 3 van 163 met een eilandgreen. Een moeilijke baan verdient een heroïsche afsluiting! Het normale greenfee tarief van € 90,- in het weekend vind ik persoonlijk te hoog voor deze baan. Gelukkig kregen wij op voorhand €20,- korting waardoor het op een acceptabel niveau kwam. Mooie baan met grandeur.

Golfclub Schaumburg was de laatste van de drie golfbanen die wij speelden in onze ‘Weserbergerland-tour’. Wij hadden een starttijd om 11:00 en waren op tijd voor een kop koffie voor de ronde begon. Helaas, het restaurant ging pas om 11:00 open, dus daar ging ons plan. Het viel ons op dat er bijna geen auto’s op de parkeerplaats stonden en het bij de receptie ook rustig was. Aangezien we de koffie konden vergeten vroegen wij de (vriendelijke) dames van de receptie of wij eerder de baan in konden gaan. Dat was geen probleem. Wij verwachtten dus een ‘lege’ baan aan te treffen. Onderweg naar de teebox van hole 1 werd het raadsel van het weinige aantal auto’s op de parkeerplaats opgelost. Er was namelijk nog een parkeerplaats en daar stonden meer auto’s. De baan was dus ook zeker niet leeg. De eerste 9 holes liggen op een betrekkelijk klein terrein dus welke kant je ook keek, overal zagen wij spelers. Zo ook voor ons een redelijk trage vierbal. De vierbal had al snel in de gaten dat wij naderden en wij werden direct voorgelaten. Heerlijk als er opgelet en volgens de regels gehandeld wordt. De tweede 9 holes liggen meer afgesloten waardoor het een minder ‘opgekropt’ gevoel geeft. Op de meeste holes heb je te maken met hoogteverschillen dus clubkeuze is erg belangrijk. Er zijn wel een paar zaken te benoemen aan de baan die verbeterd zouden kunnen worden. Het onderhoud is niet denderend. Veel fairways hadden grasloze plekken en/of grote nieuwe ingezaaide vakken. Ook de greens waren hobbelig en langzaam. Daarnaast zijn er een paar holes met volkomen ‘blinde’ slagen. Volkomen omdat je op één hole (12) werkelijk waar alleen aan de richting van de gele en rode teeboxen kunt zien welke kant je op moet slaan. Een andere hole (17) is een dogleg naar rechts met praktisch geen mogelijkheid voor een goed eerste schot als gevolg van teveel bomen. Ook de passage van hole 18 voor je tweede schot is praktisch onmogelijk. Golf mag best moeilijk zijn maar dit voelt onredelijk. Echter... alle waar naar zijn geld, de greenfee is natuurlijk ook niet hoog. Na onze ronde was het restaurant wel open en dat was echt een beloning. Dit wordt namelijk uitgebaat door Italianen die voor ons een heerlijke maaltijd bereiden, een aanrader!

De Baron-von-Munchhausen Course op de Hamelner Golf Club op het terrein van Slot Schwöbber in Aerzen. Het zou tot enige verwarring kunnen leiden. Maar daarvan geen sprake. Dankzij het arrangement van Hotel Sonnenhof in Lügde was dit de tweede golfbaan die wij bezochten. De aankomst is indrukwekkend, met een prominente plaats voor het slot. Eenmaal de auto geparkeerd en spullen gepakt, wilden wij ons om 9:35 aanmelden voor onze starttijd om 10:20. Helaas, de receptie was nog gesloten. Voor ons geen probleem, wij liepen alvast naar de putting green. Er waren echter golfers die eerder dan ons moesten starten en tot 10:00 moesten wachten totdat de receptie open ging. Wellicht was dat de reden dat ons verzocht werd later te starten? Eenmaal de baan in, heb je de eerste 5 holes het gevoel een typische parkbaan te gaan lopen. Leuke holes, niet bijzonder spannend. Vanaf hole 6 verandert het karakter echter in een (geonduleerde) bosbaan. Wij werden getrakteerd op hoogteverschillen, smalle passages, scheve standen en hoger- en lager gelegen greens. De technische golfvaardigheden werden aangesproken. Vanaf hole 15 was het parkkarakter weer terug en hole 18 is een krachtige afsluiter met een lange par 5 (522m voor heren,465m voor dames) met zicht op het slot en een green met drie plateaus. De fairways waren zo nu en dan droog met drainagesporen, de greens over het algemeen goed. Bijzonder aan de baan is bij een aantal hoger gelegen greens, de aanwezigheid van dropping zones rondom de green, bij afwezigheid van een waterhindernis. Al met al een leuke baan om te spelen en af te sluiten op het terras.

Een eindje heuvelop rijden, bracht ons bij Golf Club Bad Pyrmont. Beter gezegd: dat waren de laatste kilometers van de reis. Dankzij een arrangement (3 x golfen,2 x overnachten,2 x ontbijt,1 x diner voor € 200,- p.p.) via Hotel Sonnenhof in Bad Pyrmont, hebben we deze baan als eerste van de drie aangedaan. Bij de receptie melden wij ons. De formaliteiten (papierhandel) werden uiterst secuur verwerkt. Vervolgens via de trap naar boven waar het restaurant zich bevindt. De uitbater is vriendelijk en voorziet ons van Kaffee und Kuchen. De rest van het clubhuis lijkt uitgestorven. Vervolgens de baan in. Hole 1 test ons direct. Een dogleg naar rechts met een blind eerste schot met stevige wind van rechts, schuine helling voor het tweede schot naar een lager gelegen green. Zo, de toon is gezet.. Feitelijk waren dit de ingrediënten voor veel van de andere 17 holes. Veel stijgen en dalen, blinde schoten, schuine hellingen, hoger- en lager gelegen greens en een complicerende wind. Kortom, a true test of golf. Het leuke is ook dat je in veel gevallen je driver in de tas kunt laten omdat je met een ijzer of houtje veel beter weg komt. De baan lag er goed onderhouden bij. Sommige fairways en teeboxen waren wat minder mooi. De greens waren mooi en consistent. Aan het einde van de ronde waren we moe en voldaan. Om op deze baan te scoren, zou je hem eigenlijk een keer vaker moeten lopen. Desondanks een aanrader om te doen! Bereid je wel voor op fysieke inspanning.

Vanwege de goede beoordelingen van Bochumer Golf Club wilden wij deze baan zelf eens ervaren. Koningsdag was een mooie gelegenheid daarvoor. Eenmaal aangekomen, hebben wij ons aangemeld. De dame achter de receptie leek in het begin wat nurks maar dat bleek schijn. Uiterst vriendelijk wees zij ons de weg. Om de teebox van hole 1, drivingrange en putting green te bereiken moest er een klein klimmetje gemaakt worden. Dit bleek een voorbode.. De driving range was prima verzorgd. De ballenautomaat werkt met 1 € en 2 € munten. In de drivingrange is er ook een toilet te vinden (met een holevlag van de Masters 2009!). Ook de overige faciliteiten zijn perfect verzorgd. De putting green gaf een goede weergave van de greens in de baan: enorm snel. Wij waren niet de enige Nederlanders die op dit uitstekende idee gekomen waren want twee flights van 4 man uit de regio Rijnmond zaten voor ons. De baan begint direct goed met een stevige par 5, vanaf de afslag licht stijgend, daarna afdalend met een watertje en bunkers om de green te bewaken. Vervolgens direct een moeilijke par 4 dogleg naar rechts en een relatief lange par 3. De eerste lus van 9 holes is vrij lang en glooiend en de baan is eerlijk. Je kunt scoren als je scherp speelt (en je putts weet te maken:-/) en je weet waar je aan toe bent. De tweede lus is iets andere koek. Het begint rustig met een relatief korte par 4 die dankzij de glooing en strategisch geplaatste boom best lastig is. Vervolgens een par 3 van 163 meter (vanaf geel) naar een lager gelegen green. Daarna een steile klim naar een relatief korte par 4 dogleg naar links met een blinde afslag waardoor je niet zeker weet of je goed slaat als je deze hole voor het eerst speelt. Als dank wordt je getrakteerd op een flinke afdaling en klim naar de teebox van hole 13. Dit dalen en klimmen blijft aanhouden waardoor deze tweede lus meer verwerd tot een test van uithoudingsvermogen dan van je golfvaardigheden. Op de tweede lus waren er ook paar greens waar de pitchmarks niet goed gerepareerd waren en derhalve vol ‘littekens’ zaten. Na de ronde hebben we heerlijk op het terras gezeten om te genieten van de zon en om onze benen een beetje rust te geven na gedane arbeid. Al met al is het een prachtige baan die, naar onze mening, ietwat uit balans is op de tweede 9. Dat weegt echter niet op tegen de kwaliteiten die de baan heeft in relatie tot de schappelijke prijs. Vanuit Nederland prima te bereiken dus zeker een keer doen.

Het was al weer jaren geleden dat wij gespeeld hadden op Burggolf Wijchen dus weer hoog tijd voor een hernieuwde kennismaking. Bij de receptie en het clubhuis werden wij vriendelijk ontvangen en na een kop koffie en een bezoekje aan de puttinggreen was het tijd om af te slaan. Het begint gelijk goed. Of om heel eerlijk te zijn, niet goed. Een par 5 met rechts water en bomen op de fairway. En of dat nog niet genoeg is, een green met water ervoor. Er zijn banen waar het begin makkelijker is.. Vervolgens een stuk lopen naar hole 2, opletten dat je niet geraakt wordt door een afslag van hole 17, je kruist namelijk deze par 3. De toon was hiermee gezet. Veel holes zijn voorzien van hindernissen (water, bunkers of bomen) en je moet tussen de holes veel lopen. De routing is verre van ideaal. De baan is niet heel mooi ‘uit de winter’ gekomen. Veel kale plekken en gecombineerd met de ontzettende natheid (zompig) moest je de bal vreselijk zuiver raken waarbij dat nog geen garantie voor succes was, door alle modder die aan de bal bleef hangen. Naast het verlies aan precisie, kostte het ook afstand aangezien er bijna geen rol was. Het liep lekker door dus na 3,5 uur hadden wij de 18 holes gerond.

Na the English course in april gespeeld te hebben, was het nu tijd voor the American course. De aankomst was wederom indrukwekkend. Na aanmelding en putten mochten wij ons melden op hole 1. Direct een mooie par 4 met een dogleg naar links. Vanwege het hoogteverschil, vertekende de afstand. Wij hadden het geluk de baan in prachtig herfstweer te mogen spelen. De herfstkleuren van de bomen, zorgden voor een adembenemend schouwspel. Enkel onderbroken door de prachtige golfbaan die er ‘in gelegd’ is. De baan is gevarieerd met lange-, technische-, blinde- en intimiderende holes. Het onderhoud is perfect. Ondanks het feit dat de bomen op verschillende gedeelten, zorgen voor schaduw en minder zuurstof, zijn de teeboxen, fairways en greens in prima conditie. Een genot om te spelen, wij komen hier graag weer terug. In combinatie met een arrangement via Pierpont ook nog eens een hele goede deal (overnachting en twee greenfees).

Volgens de weerberichten zou het een zonnige dag worden, de dag dat wij kennis zouden maken met Edda Huzid. De dag begon echter mistig. Dus de zichtbare kennismaking liet even op zich wachten. Bij aankomst werden wij hartelijk ontvangen in de golfshop, waar wij ons wilden aanmelden. Dat bleek echter in het restaurant te moeten gebeuren. De sfeer in het restaurant was dat van een restaurant wat nog niet open is. Na het afrekenen van de greenfee (slechts € 35,-) en het warmslaan (prima driving range met veel doelwitten) sloegen we af op hole 1. Vanwege de mist was het gokken waar de bal terechtkwam maar de richting was goed en het geluid geruststellend. Daarna was het turen of we de flight voor ons zagen en of we veilig konden slaan. Dit proces bleef zich de eerste holes herhalen, tot de zon er genoeg van had en de mist optrok. De holes werden zichtbaar! Andere holes zien, dan degene waar je op speelt is kenmerkend voor de baan. Eén kruising vonden wij opvallend en eigenlijk slecht ontworpen. Hole 14 en 16 delen namelijk een green en je speelt er van tegenovergestelde richting naar toe. Als er dus spelers op de green staan kan de green aangevallen worden van de andere zijde. Niet alle ballen worden perfect geslagen, dus een ongeluk behoort tot de mogelijkheden. De routing zorgt voor een paar flinke wandelingen ‘om’ de driving range heen. Het is een leuke baan om te lopen. Het onderhoud houdt niet over (vooral de greens) maar alle waar naar zijn geld.

Land Golf Club Schloss Moyland ligt vlakbij de andere baan met de naam Moyland. Die heb ik al een aantal keer gelopen en ik was nieuwsgierig geworden naar de buurman. De baan ligt wat meer verscholen in het bos. Wij werden gastvrij ontvangen bij de receptie. Na ingeslagen te hebben op de driving range en wat te hebben geputt op de oefengreen, was het tijd om de baan in de te gaan. Hole 1 is een korte par 4 met een strategische geplaatste bunker en boom in het midden. Bomen zijn op hole 1 tot en met 6 en 16 tot en met 18 aanwezig. Op de tussenliggende holes niet of minder waardoor het geen bosbaan of parkbaan is. De holes 7 tot en met 15 lopen relatief dicht bij elkaar. Er zijn slechts twee teeboxen (geel en rood) en de baan is kort (een kleine 5.500 meter van geel). Het onderhoud van de baan is goed. De greens waren niet snel maar wel consistent. De bediening in het clubhuis is vriendelijk en functioneel. Leuk om gespeeld te hebben.

In een weertechnisch, wisselvallige periode begin augustus, hebben wij een droge, zonnige middag weten te vinden voor een ronde op de Eindhovensche. De wind was (heel) stevig maar dat mocht de pret niet drukken. Eenmaal aangekomen en aangemeld, eerst naar de kleedruimte om de werkkleding te verruilen voor golfkledij. Daarna een korte wandeling naar de driving range waar we van het gras, heerlijk konden inslaan. Er zijn voldoende doelen, zodat je je afstand kunt inschatten. De driving range is wel aan de korte kant dus het lukte mij helaas niet om de drives niet over het hek heen te slaan. Gelukkig is achter het hek alleen bos te zien. Na het inslaan, togen wij naar hole 1 om onze ronde te beginnen. Dit is een vrij lange par 4 zonder al te veel hindernissen. Wij hadden voor de ronde niet geoefend op de putting green en werden hiervoor gestraft. Wat een biljartlakens en wat snel! Groot compliment voor het greenkeeping team! Hole 2 is een korte par 4 en dwingt je daardoor tot keuzes. Ga je voor veilig of neem je risico's? Na een korte par 4 volgt een lange par 3. De green ligt kundig beschermd dus het is zeker geen makkie om hier te scoren. Op hole 4 zagen we voor het eerst de flight voor ons. Het stropte vanaf dat moment. Op hole 7 raakten wij in gesprek met het lid wat voor ons liep. Een allerhartelijkste begroeting viel ons ten deel. Op uitnodiging hebben wij hole 8 en 9 samen gelopen. Onze flightgenoot speelde slechts 9 holes dus wij waren vanaf hole 10 weer met ons tweeën. Het begon direct weer met wachten op de flight voor ons. Op hole 11 werden wij gelukkig voorgelaten en konden weer met volle teugen genieten van deze prachtige baan. Dit duurde welgeteld één hole. Toen moesten wij weer wachten op de flight voor ons. Gelukkig werden wij op hole 14 weer doorgelaten en konden wij weer zorgeloos spelen. Wat is dit een mooie baan! Iedere hole biedt zijn eigen uitdaging, de ligging is prachtig in de bossen en de staat van de baan is van hoog niveau. Een ronde spelen op de Eindhovensche is een cadeautje. Wij kunnen niet wachten op de volgende keer dat wij hier mogen spelen.

Emmeloord heeft ons positief verrast. Een leuke en moeilijke baan om te lopen! Om heel eerlijk te zijn, dachten wij dat een golfbaan in Emmeloord niet heel veel zou kunnen voorstellen. Puur associatief en niet onderbouwd, uiteraard. Door de positieve reviews toch nieuwsgierig geworden, besloten wij een familiebezoek in de buurt, te combineren met 9 holes op Emmeloord. Bij aankomst bekruipt het 'golfgevoel' niet. Kunnen prima parkeren en in het clubgebouw worden wij gastvrij ontvangen, maar om nu te zeggen dat alles golf ademt: nee, nog niet. Er zijn geen starttijden dus we konden, na aanmelden en afrekenen, zo de baan in. Hole 1 is een korte par 4. Zonder kennis van de baan de driver ter hand genomen en dat bleek, achteraf, de juiste keuze want de green werd bereikt. Hole 2 geeft direct de intenties van de baan weer. Een relatief smalle hole en wind in het spel. Je bent per slot van rekening in de polder! Na hole 3 ga je de oude vuilnisbelt op en speelt daar de resterende 6 holes. Er zijn een aantal blinde slagen in de ronde dus schraap je stembanden goed, om tijdig 'fore' te roepen als de wind (of jijzelf) de bal naar een aangrenzende hole duwt. De baan telt één par 3 en dat is direct een serieuze. Vanaf geel 166 meter naar een lager gelegen green die rechtsvoor bewaakt wordt door water en aan de achterkant door een bunker. Hole 9 is een lange par 5 met blijkbaar een rood licht ergens (?) om te voorkomen dat je je tweede slag op de voorgaande flight slaat. De knop hebben we gevonden, het licht niet. De flight achter ons had hetzelfde probleem, blijkens de bal die ons op een paar meter passeerde. Het onderhoud was op orde. De fairways wat hobbelend maar dat zal de beperkte toplaag als oorzaak hebben. De greens waren van goede kwaliteit, niet supersnel maar wel constant.

Chestfield Golf Club ligt midden in het dorp Chestfield. Bij aankomst wordt je oog direct getrokken naar het oude clubhuis. Dit ademt historie. De proshop is gevestigd in een apart gebouwtje, zonder daglicht. Wij werden bijzonder vriendelijk ontvangen en kregen een mooie aanbieding voor twee flights van drie en twee: £ 20 p.p. Hole 1 vertrekt vanuit het dorp en is een redelijk eenvoudige par 4. Hole 2 stelt je direct op de proef. Een stevige par 5 heuvelop (Shrub Hill) en stroke index 1. Gevolgd door een par 4 dogleg naar links met stroke index 3. Alle hens aan dek! Hole 9 is een hole die een bijzondere vermelding verdient. Een par 4 van 272 meter heuvelop, op het eerste gezicht niet veel bijzonders. Boven blijkt de green echter zo groot als een postzegel en aan de voorkant bewaakt door 2 bunkers. Moeilijker om te spelen dan je vooraf zou denken. De greens waren enorm moeilijk! Erg snel en geonduleerd. Het was tijden geleden dat ik zoveel putts nodig had.. De fairways waren niet in bijzonder goede conditie, de teeboxen waren goed. De uitzichten zijn prachtig. Op verschillende holes zie je de zee en kijk je uit over het landschap. Na de ronde kun je weer heerlijk op het terras zien wie er binnenkomen op hole 18. Een heerlijke golfbaan voor een belachelijk lage prijs!

Na een goede ervaring een jaar terug, was het nu tijd voor een tweede ronde op Canterbury Golf Club. Vooraf had ik contact gehad om een starttijd af te stemmen. De dame met wie ik mailde, maakte mij attent op een aanbieding, de Summer Sizzler. Dit houdt een greenfee en een maaltijd van ei, ham en friet in voor £40. Een koopje, zeg ik. Het clubhuis is oud en daardoor charmant. De proshop zit verstopt in een hoek van het gebouw. De staf is bijzonder vriendelijk en behulpzaam. De baan blijft schitterend. Het was goed weer waardoor de baan aan de droge kant was. Hierdoor moest je vaak een club korter pakken om niet voorbij de green of vlag te komen. De greenfees waren in prima staat, de fairways wat droog maar prima om mee te werken en de teeboxen goed. Het landschap is heuvelachtig dus kuiten en scheenbenen worden getest. Het was rustig in de baan dus wij konden heerlijk doorlopen en waren na 3,5 uur binnen. Moe (waren die ochtend om 4:15 vertrokken uit Nederland) maar voldaan. Na de ronde is het heerlijk toeven op het terras met uitzicht op de par 5 hole 18. Ik kan mij niet voorstellen dat deze baan snel verveelt. Als je in de buurt van Canterbury bent, niet overslaan!

Amelisweerd ligt, als een oase, ingeklemd tussen de A12 en A27. Eenmaal op het terrein merk je daar, op wat geluid na, weinig van. De oefenfaciliteiten zijn uitgebreid. Een 9 holes par 3 baan, drivingrange met veel doelen, twee oefengreens, chipping greens, oefenbunkers, alles is aanwezig. Hole 1 is een mooie par 4 om mee te beginnen. Gevolgd door een par 3 over water waarbij de wind alle drie de keren dat ik hier heb mogen spelen, in mijn gezicht stond. Uitdagend dus. Zo zijn er meer holes uitdagend. Er is water, er zijn bunkers dus zuiver spelen is belangrijk om te kunnen scoren. Wij hadden het geluk niemand voor ons te hebben dus konden mooi een ronde doen in 3,5 uur. De omstandigheden waren goed en dan is Amelisweerd een mooie baan!

Zondagmorgen is piektijd op Engelse golfbanen. Zo ook de zondag dat wij kwamen spelen op Sedlescombe. Na ons gemeld te hebben in de proshop, hebben wij ingeslagen op de drivingrange. Daarna putten op de oefengreens (3 stuks) en naar de teebox van hole 1. Hole 1 is een mooie hole die licht omhoog loopt. Daarna een uitdagende par 3, gevolgd door een par 5 met een blinde tweede slag. De green eindigt bij een andere green en twee andere teeboxen. Een typisch kruispunt en eigenlijk ook wel kenmerkend voor meerdere holes op deze baan. Het ligt allemaal dicht op elkaar en er zijn meerdere ballen dicht bij anderen en ons geland. Een aantal schoten zijn blind en dat helpt niet om de juiste keuzes te maken als je de baan niet kent. Op zich een prima baan alleen het zit allemaal iets te dicht op elkaar.

Bij aankomst valt ons de gelijkenis van het clubhuis op met een aantal andere clubhuizen, waar wij in Engeland gespeeld hebben. Eenmaal binnen werd dat gevoel nog een keer bevestigd. Gastvrije ontvangst in een eenvoudige shop. Wij werden keurig geholpen, zelfs het regrippen van een club kon snel gebeuren, en na het afrekenen togen wij naar de drivingrange en putting green. Ons werd al verteld dat de drivingrange gewoon een ouderwets net was. Toen wij de hoek om sloegen, werden wij verrast door een putting green met op de achtergrond zicht op het kanaal. Dit hadden wij niet verwacht! De eerste afslag is downhill. Beneden aangekomen blijkt dat hole 2 de fairway van hole 1 kruist. Goed dat er niemand liep, want aangezien wij er ons niet van bewust waren, hebben wij niet geroepen of iets dergelijks. Hole 2 is een redelijk eenvoudige par 3, bewaakt door een bunker aan de voorkant. De derde hole was bijzonder. De hele dag hebben wij relatief weinig wind gevoeld maar op deze hole leek het alsof er een storm recht op ons stond! Het is een par 4 die sterk afloopt naar rechts met aan de rechterkant van de fairway rough, daarin liggen is bal kwijt. Met knikkende knieën een lang ijzer slaan om veilig voor de green te gaan, was het devies.. De rest van de ronde werden wij verrast met de ene mooie hole, na de andere. Gelardeerd met prachtige uitzichten op het kanaal. Voldaan kwamen wij na 18 holes binnen. Wat een genot om hier te spelen! Na de ronde besloten wij een drankje te doen op het terras. Het enkele drankje werden er meerdere door gezellige gesprekken met leden. Vooral Bill bleef ons voorzien van mooie verhalen en adviezen over te spelen clubs. Na de nodige rondjes hebben wij Bill thuisgebracht en vertrokken voldaan naar ons hotel. Wij weten nog steeds niet waarom Sene Valley bij ons niet eerder op de radar heeft gestaan. Als je in de buurt bent een absolute aanrader!

Een baan die door Nick Faldo ontworpen is, belooft wat. Vol verwachting kwamen wij op vrijdagmorgen bij Chart Hills aan om onze eerste ronde van het golfweekend te spelen. Bij binnenkomst van het clubhuis treffen we meteen een mooi, groot logo aan van de club dus het gevoel een goede keuze te hebben gemaakt, wordt nog steeds bevestigd. Eenmaal binnen kantelt het beeld een beetje. Dat lag niet aan de ontvangst want die was Brits beleefd, vriendelijk en gastvrij. Het clubhuis was echter te 'ruim' in zijn jasje. Ruimte in overvloed en een beetje gedateerde inrichting. De medewerkers van de shop begeleidde ons naar het restaurant, waar wij ons ontbijt/lunch nuttigden. Na onze maaltijd gingen wij de baan in en werden meteen onthaald door een beul van een par 5. Om de eerste (goede) afstand af te leggen wordt je uitgedaagd over een rij bunkers te spelen. Er zijn eenvoudigere manieren om een ronde te beginnen. De bunkers bleken echter de rode draad van de ronde. De medewerker van de shop had al gewaarschuwd dat er 100 bunkers gerenoveerd werden en er wellicht één hole ingekort was. Dat bleek niets te veel gezegd. Bijna alle bunkers waren gur (door een creatieve geest onder ons omgedoopt tot bur (bunkers under repair)) en er waren twee holes ingekort. Daarnaast waren er gewoon veel renovatiewerkzaamheden. Hier had wel meer gewaarschuwd voor mogen worden. Als je door de werkzaamheden heenkijkt, ligt er een prachtige, uitdagende baan. Het is goed dat de baan (en waarschijnlijk het clubhuis) aangepakt worden om te voorkomen dat het vergane glorie wordt. Graag kom ik hier een keer terug als alles in volle luister hersteld is.

Crandon ligt op Key Biscayne, een eiland net voor de kust van Miami. Het restaurant en de proshop zijn gelegen in een relatief nieuw gebouw. Je wordt vriendelijk op weg geholpen. De drivingrange ligt vlakbij het clubhuis en het is van gras afslaan. Nadeel is wel dat je alleen met ijzers mag slaan omdat je anders over het hek slaat. De baan begint meteen met een lastige par 5. De hole is op zich niet enorm lang, maar de green wordt omgeven door strategisch geplaatste bunkers. Ook moet je bij je afslag direct over water heen, wat de rest van de hole aan de linkerkant aanwezig blijft. Dit patroon herhaalt zich op bijna alle holes. De baan is moeilijk en kent derhalve ook een hoge slope- en courserate. Een lid vertelde zelfs dat Crandon een paar geleden zelfs uitgeroepen is toch de op drie-na-moeilijkste baan. Dat hebben wij niet kunnen verifiëren maar geloven het meteen. Het is een mooie baan. Veel palmbomen tussen en op holes. Leuk detail zijn de teemarkers, dit zijn namelijk kokosnoten. Ook heb je op sommige holes zicht op de skyline van Miami Beach. Er zijn geen huizen rondom de baan gebouwd waardoor het natuurlijke karakter behouden blijft. Dit wordt nog eens onderstreept door de aanwezige fauna. Vogels, reigers, slangen, heel veel leguanen en volgens de lokale spelers, ook alligators en krokodillen. Deze laatste hebben wij helaas niet gezien. Was voor het verhaal toch mooi geweest. De fairways en greens waren een week voordat wij speelden, belucht. Hierdoor waren de greens voor Amerikaanse begrippen niet supersnel. Voor onze begrippen nog steeds prima te doen. Wij speelden de baan in het laagseizoen en via een online boeking ook nog eens erg voordelig, $ 42,-. Tijdens het hoogseizoen, wanneer de Amerikanen uit het Noorden, zij worden ook wel snowbirds genoemd, komen overwinteren, komt de greenfee boven de $ 200,- uit. De baan biedt veel uitdaging en het is visueel aantrekkelijk. Een goede reden dus om Crandon aan te doen als je in de buurt bent.

Osprey Point Golf Course ligt aan de rand van Boca Raton. Bij het aankomen valt vooral de volle parkeerplaats op. Gelukkig zijn er drie lussen dus voldoende holes om spelers op te verdelen. De baan is van een overheidsorganisatie en heeft een lage drempel. Dat merk je aan de greenfee en ook aan de proshop waar je welkom geheten wordt. Bij de drivingrange staat een klein gebouwtje. Daar bevinden zich de starters (3). Luid bediscussiërend hoe zwaar ze het wel niet hebben met hun vrouw en schoonmoeders. Na ingeslagen te hebben op de drivingrange en wat putten op de oefengreen, werden wij omgeroepen. Wij speelden, met twee andere gasten, de lussen Raven en Hawk. Anders dan veel banen in Florida, tref je op Osprey Point, geen bebouwing aan rondom de holes. Dat maakt het zicht direct een stuk natuurlijker. De baan oogt mooi en verzorgd. De teeboxen zijn prima, de fairways van uitstekende kwaliteit. Alleen de pitchmarks op de green worden niet altijd even goed gerepareerd. Dat is zonde want daarmee is het op een aantal holes, een dissonant ten opzichte van het onderhoud van de rest van de baan. Het ontwerp is uitdagend. Op sommige holes wordt je met je afslag visueel uitgedaagd om op de vlag te spelen terwijl 'over rechts of links' gaan de betere optie is. Ook een afslag over 'wetlands' zorgt ervoor dat je genoeg carry moet hebben om geen slag te verliezen. Of wat te denken over een par 3 van 173 meter, het grootste deel over water? Als je in de buurt bent, is deze baan iedere dollar waard!

De naam van de baan, LPGA International, wordt verklaard door de aanwezigheid van het hoofdkantoor van de LPGA. Eenmaal aangekomen, uiteraard via de Champions Drive, en na het afgeven van onze tassen, melden wij ons aan in het clubhuis. Wij worden vriendelijk welkom geheten en er wordt gevraagd of wij willen inslaan op de driving range. Dat willen wij en voor het eerst in Florida voor ons, moeten wij daarvoor een token kopen, $6 voor 30 ballen. Na een goede lunch, zochten wij de driving range op. Althans, dat dachten wij. Deze was in onderhoud en gelukkig zagen wij een man in buggy voorbij snellen met een emmer met ballen. Wij er achteraan en vonden uit dat de driving range verplaatst was. Dat had de dame bij de receptie wel mogen zeggen. Na het inslaan, putten kon niet wegens onderhoud, gingen wij van start. Wij speelden de Jones-baan. Er ligt nog een baan, de Hills baan. Beiden genoemd naar de ontwerpers. De baan lag er in prima staat bij, alhoewel de greens meer bruin dan groen waren. Deze worden eerdaags vervangen en in oorspronkelijke staat teruggebracht, zo vertelde de Starter ons. De fairways waren heerlijk sappig en de bunkers waren keurig aangeharkt. De baan wordt in veel gevallen omgeven door huizen. Het ontwerp is typisch 'Amerikaans' aangelegd. Er is vrij veel water in de baan en op sommige plekken moet je bij je afslag veel carry hebben om over de 'wetlands' te komen. Tussen sommige holes rijd je door de wijk heen om bij de volgende afslagplaats te komen. De baan heeft een enorm hoge slope- en courserate. Waarom dat zo is, snappen wij niet helemaal. Hij is niet extreem lang of exceptioneel moeilijk. Hierdoor kun je relatief makkelijk scoren. Na de ronde wilden wij douchen in verband met een rit van 4 uur naar ons volgende verblijf. Helaas was er voor gasten bij de dames geen douche (op LPGA nota bene?) en bij de heren was er een douche zonder licht in het toiletgedeelte. Dat verdient geen hoofdprijs. Online zijn er mooie aanbiedingen te vinden om hier te spelen en als je in de buurt bent, is het een leuke baan om te spelen.

King & Bear, Slammer & Squire. Fantastische namen voor twee erg mooie banen. Beide banen liggen in Saint Augustine en zijn onderdeel van World Golf Village. Anders dan je zou vermoeden, ligt King & Bear niet op het terrein van World Golf Village, maar een paar kilometer verder. Na de welbekende plichtplegingen (bagdrop en aanmelden) liggen er prachtige oefenfaciliteiten op je te wachten. Uiteraard van het gras afslaan, ballen liggen klaar in een 'mini-golftas'. King & Bear is een co-productie van Arnold Palmer en Jack Niklaus. De baan is prachtig en moeilijk. Veel hindernissen bevinden zich aan de rechterzijde dus voor spelers met een fade (of slice) ligt het gevaar op de loer. Bunkers liggen strategisch en de greens zijn een bijzondere vermelding waard. Wat zijn die snel! Je maakt makkelijk een drieputt. Tijdens de ronde heb je regelmatig de gelegenheid eten of drinken te kopen, er rijdt iemand iemand in een cart die dit bij zich heeft, maar je wordt ook regelmatig door een lid van de staf gevraagd of je behoefte hebt aan ijs, water of een gekoelde handdoek voor de hitte. Bij hole 1 en hole 10 liggen er gekoelde appels in een ton op je te wachten. Dat is nog eens service! Slammer & Squire is ontworpen door Bobby Weed, met advies van Sam Snead en Gene Sarazen. Hiermee is de naam van deze baan ook verklaard. De aanvang is hetzelfde als op King & Bear, tot en met de appels aan toe. De baan echter, heeft een duidelijk ander karakter dan King & Bear. Hij is vergevingsgezinder en er is rondom de baan, op een aantal holes, minder bebouwing. Hierdoor oogt hij mooier en je scoort makkelijker. Je krijgt echter ook minder slagen mee dan op King & Bear, vanwege de lager slope- en courserate. De kleedkamers bij beide banen zijn prachtig klassiek uitgevoerd. De lockers in donker hout en sommige daarvan zijn van illustere eigenaren. De bediening in de shop en het clubhuis is zonder uitzondering servicegericht en vriendelijk. Beide banen zijn niet goedkoop, maar als je online een beetje zoekt kun je zomaar voor half tarief of een beetje meer, prachtige ervaringen opdoen!

In het binnenland van Florida ligt Brooksville. Een plaats die op zichzelf niet zoveel voorstelt, ware het niet dat hier twee prachtige golfbanen liggen. Na een rit van een paar uur kwamen wij bij het clubhuis aan. De enige dissonant bij de schoonheid van de banen, want deze stelt niet veel voor. De vriendelijkheid en service van de staf was echter wel weer van hoog niveau. Na de lunch gingen wij naar de driving range om in te slaan en dat gebeurt hier vanaf gras, geen matten te bekennen. De puttinggreen is groot en voorziet je van alle mogelijkheden om je putts te oefenen. Bij de teeboxen van beide banen zijn er ook nog putting greens omdat, zo is ons verteld, de greens van Pine Barrens korter gemaaid zijn dan die van Rolling Oaks. Als eerste liepen wij Rolling Oaks. De Marshall (ze noemen hem hier Ranger) koppelde ons aan Jay. Jay had de baan vaker gelopen en beloofde ons praktische tips te geven. Hole 1 begint al mooi en geeft een goede indruk van hoe de rest van deze baan zal zijn. Prachtig verweven in het landschap, geen bebouwing te zien, strategisch geplaatste bunkers en moeilijke, geonduleerde en snelle greens. De rough is taai maar 'eet' geen ballen. Iedere bal hebben wij teruggevonden. Het onderhoud was prima. De teeboxen goed, de fairways kort gemaaid en toch 'sappig' en de greens prachtig. Het liep lekker door en het was een genot deze baan te spelen. Na binnenkomst kwamen wij tot de verrassende ontdekking dat het clubhuis inmiddels gesloten was. Bizar te bedenken dat deze om 18:00 al sluit met nog een hoop mensen in de baan die na de ronde maar al te graag een drankje drinken en wat eten. De volgende dag sloegen wij om 10:00 af op Pine Barrens. Wij waren dit keer gekoppeld aan twee Amerikanen, van wie er één Nederlandse voorouders had. Wij hadden al gelezen dat Pine Barrens nog mooier zou zijn dan Rolling Oaks en wij werden zeer zeker niet teleurgesteld. Wat. Een. Prachtige. Baan! Er is in de hele baan geen bunker aanwezig maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door de enorme waste areas. Dit levert prachtige beelden op en vraagt om creativiteit van de speler. Het onderhoud was ook hier prima. De greens waren minder geonduleerd dan die van Rolling Oaks maar des te sneller. Wat is het makkelijk om hier een drieputt te maken.. Ondanks de hitte zou ik deze baan zo nog een keer hebben willen lopen. Hij biedt alles wat je van een golfbaan verlangt. In combinatie met het huren van een huisje ook nog eens voor een, voor zo'n baan, belachelijk lage greenfee. Als je in de buurt bent of sowieso in Florida, zijn deze banen een goede reden om twee dagen naar Brooksville te gaan!

Hemelvaartsdag is geen nationale vrije dag in de States. Dat was te merken toen wij vroeg in de ochtend naar University Park Country Club reden voor 18 holes. Werkverkeer en ouders die kinderen naar school brachten, begeleidden ons op de weg. De club ligt in een 'gated community' dus je dient je eerst bij de portier te melden. Vervolgens rijdt je een terrein op met uitwaaierende straten vol villa's. Aangekomen bij de bagdrop wordt je tas netjes op de buggy geplaatst en wordt je voorzien van handdoekjes voor onderweg. De starter is hier iemand met status. Hij neemt de rol in ieder geval heel serieus. Je meldt je netjes met buggy door een verhoging op te rijden waar hij staat. Hij vertelt je welke lussen je gaat spelen, er zijn er drie, en geeft aan dat je kunt gaan putten of inslaan op de driving range. Hij zal je wel oproepen als je kunt beginnen. Nauwgezet werd dit protocol doorlopen en wij konden starten met Bruce, een Amerikaan die zijn vakantiehuis vlakbij had. Er zijn veel mogelijkheden om de baan te lopen. Er zijn al 6 verschillende teeboxen en daarnaast is er ook nog een variatie aangebracht door af te wisselen tussen teeboxen. Op de kaart staat dan aangegeven of je op de betreffende hole de platinum teebox moet spelen, of de gold teebox. De baan lag er in prima conditie bij. Het is een typische baan voor Florida. Voor onze begrippen wat minder ruig en meer aangelegd. Je legt veel afstand af tussen de holes en je loopt tussen de villa's. Na de 18 holes en het afscheid van Bruce, hebben we prima geluncht in het buitenrestaurant. Toch is het de moeite waard om binnen te kijken. Daar zat het vol met oudere Amerikanen, duidelijk lid en gepensioneerd, die in een, naar ons idee, wanstaltig decor de laatste roddels aan het uitwisselen waren. Na 18 holes hadden we nog energie over en besloten te vragen of het mogelijk was de nog ontbrekende 9 holes te lopen. Dat kon en kostte slechts $23,50 voor ons tweeën. Een koopje dus, voor een stelletje Nederlanders. Ook deze holes waren fijn om te lopen en nadat we voorgelaten waren, zat de snelheid er ook goed in en liepen/reden wij deze in slechts 1 uur en 30 minuten. Toen werd het echt tijd voor het zwembad. Al met al een prima baan. De oudste holes (1 tot en met 9) waren de mooiste maar de andere twee deden daar niet veel voor onder.

Na Streamsong Red, was het vandaag de beurt aan Streamsong Blue. Wederom vroeg uit de veren om een dik uur door ruraal Florida te rijden om uit te komen bij Streamsong, dit keer om de baan te spelen die door Tom Doak ontworpen is. Wij hadden nog tijd om in te slaan en dienden ons daarvoor, met benodigde clubs, onder het clubhuis te begeven. Niet om daar in te slaan. Nee, hier werden wij binnen een minuut opgehaald door iemand met een cart met extra zitplaatsen om ons naar de drivingrange te brengen. Uiteraard kun je hier van het gras inslaan, met Titleist ballen, een rek om je clubs in te zetten en een 'aligner' om je helemaal goed voor te bereiden. Na het inslaan werden wij weer naar het clubhuis gebracht om van de starter te vernemen dat wij vijf minuten later zouden starten zodat we met ons tweeën konden lopen. Onze zegen had hij. De eerste tee van Blue ligt boven op een duin. Na best een stevige klim kwamen wij boven tot de ontdekking dat wij niet de hele kar mee hadden hoeven nemen. De driver was voldoende geweest, zo vertelde de Schotse starter die ons stond op te wachten. Hole 1 is een mooie, niet al te lange par 4, gevolgd door een mooie par 5. Hole 7 is een prachtige par 3 over het water naar een green, die aan de voor- en achterkant bewaakt wordt door grote bunkers. Met wat wind een mooie uitdaging om de juiste club te kiezen. Het werd ons direct al duidelijk dat de moeilijkheid van Blue vooral gelegen was op de greens. Wat zijn die geonduleerd en snel! De baan is prachtig. De fairways zijn mooi, de bunkers talrijk en zoals hiervoor aangegeven, de greens supersnel en geonduleerd. De teeboxen zijn, net als op Red, geen echte 'boxen' maar liggen aan het begin van de fairway, ingekaderd door de 'markers'. Nu daar voor de tweede keer mee geconfronteerd te zijn, geeft het eigenlijk wel een grappig effect. De routing van de baan zou, in onze beleving, wat meer ruimte mogen hebben gehad. Sommige teeboxen staan dichtbij de green van de vorige hole wat, bij een verkeerde afstandsinschatting, zo maar tot gevaarlijke situaties zou kunnen leiden. Ook komt het soms wat rommelig over als holes 'kruisen'. In vergelijking met Red lijkt het onderhoud bij Blue net een tikje minder te zijn en is de routing minder ruim. Ook geeft het spelen iets minder voldoening. Al met al is het een schitterende baan en in combinatie met Red, zeker een bezoek waard.

Na een dik uur door het inspiratieloze binnenland van Florida te hebben gereden, kwamen wij eindelijk aan bij de baan. Dé baan. Vandaag stond Streamsong Red, ontworpen door Bill Coore en Ben Crenshaw op het menu. Streamsong is ontwikkeld op een oud fosfaatmijngebied, wat het zijn, zeker voor Florida, unieke kenmerken en ondulatie geeft. Op de lijst van Golf Digest is Streamsong Red aangemerkt als de mooiste, toegankelijke baan van Florida en nummer 17 van de Verenigde Staten (hierbij ook de besloten banen niet meegerekend). Nadat wij het terrein op waren gereden, duurde het nog enkele kilometers voordat we bij de bagdrop bij het clubhuis aankwamen. Het clubhuis is modern vormgegeven. De inrichting is luxueus en je merkt aan alles dat hier op een professionele manier omgegaan wordt met golf. Dat is tevens één van de weinige, zo niet enige, minpunten. Het is namelijk duidelijk geen 'ledenbaan' waar je op ontspannen wijze, welkom geheten wordt. Hier wordt je netjes ontvangen en wordt direct je komst, via een oortje, aangekondigd bij de zogenaamde 'greeters'. Deze staan aan de achterkant van het clubhuis om je te ontvangen en je naar je tas te begeleiden. De puttinggreen belooft al veel goeds. De greens zijn geonduleerd, hard en heel snel.. Op de eerste teebox komt een caddy, Smitty, zich aan ons voorstellen en meldt dat hij deze ronde bij ons zal zijn. Huh? Wij hadden toch niet voor een caddy gekozen? Dat klopte. Het was de caddy van onze medeflightgenoten, Dick en zijn zoon, RJ uit Michigan. De eerste hole is al indrukwekkend, zo niet intimiderend. Geonduleerd, hindernissen naast de fairway, bunkers op strategische plaatsen. Mooie ingrediënten voor een uitdagende hole. Wij zijn niet teleurgesteld. De baan was fantastisch. Wij hebben geen slechte hole kunnen ontdekken. De ene hole was nog mooier dan de andere. De beleving was geweldig. Een caddy die, ons ook, advies geeft en op momenten waarschuwde voor slangen danwel alligators. Koud water in flesjes, wat iedere vier holes in een gekoelde kist te vinden is en een marshall die langskomt met ijskoude handdoekjes zodat je je kunt koelen. Bijzonder leuke, aardige en goede flightgenoten met wie wij naderhand nog heerlijk hebben zitten lunchen... op hun kosten. Wij waren te gast, zo vonden zij, dus mochten wij niet betalen. Het onderhoud is uitmuntend. De fairways waren strak gemaaid en in prima staat. De greens waren perfect en heel, heel snel. Een downhill putt maken was geen sinecure. Naast het al eerder benoemde verbeterpunt, zouden wij kunnen bedenken dat de teeboxen niet, zoals gebruikelijk, een echte box zijn. Het is meer een groot gedeelte wat door de 'markers' ingekaderd is. Ook de lengte vanaf gold, bij het ontbreken van rood feitelijk de damestee, beperkt is en daardoor bepaalde hindernissen niet in het spel komen. Streamsong Red, een uitdaging maar vooral een baan die een golfliefhebber laat genieten van omgeving, ontwerp en het spel!

De Domburgsche is een golfbaan die je, eenmaal gespeeld, niet snel vergeet. Drie jaar eerder heb ik kennisgemaakt met de baan en toen een golfmaat aangaf een week in Domburg vakantie te gaan vieren, was een afspraak snel gemaakt. Op een zaterdagochtend meldde ik mij rond 9:00 aan en werd vriendelijk welkom geheten. Na een paar oefenputts (driving range ligt echt te ver weg, naar mijn idee) vertrokken wij naar de teebox van hole 1. Vanaf het moment van het bereiken van deze teebox is er een glimlach op mijn gezicht gekomen, die er die dag niet meer vanaf is gegaan. Nou ja, toen ik later met mijn bal een dame in de flight voor ons raakte, verdween deze toch even. Enfin, het uitzicht op de teebox van hole 1 is geweldig. Je ziet de zee en de hole ontrolt zich voor je. Deze baan is een echte links. Gelukkig voor ons was de wind redelijk beperkt. Desondanks was het een test. De baan lag er prachtig bij. De greens waren hard en snel. Helaas heeft dit een aantal drieputts opgeleverd. De oppervlakte van de baan is beperkt. Daardoor moet je de kruisende flight in de gaten houden. De greenfee is voor een dag. Wij hebben hier goed gebruik van gemaakt door drie rondjes te lopen. Het afsluiten in het clubhuis was gezellig. Je hebt zo aanspraak van leden en de sfeer is fijn. Als je in de buurt bent: vergeet niet een set mee te nemen want het is zonde om deze baan niet te spelen!

Elmpter Wald heet de club die voorheen bekend stond als Westrhine. Toen onder Brits bewind, het was per slot van rekening op het terrein van een Britse luchtmacht- (en later landmacht)basis, thans onder Duits bestuur. Ik heb vele goede herinneringen aan Westrhine en was de laatste keren enigzins teleurgesteld over de ontwikkelingen van het onderhoud van de baan, nu de Britten weg zijn. Vandaag voor de eerste keer in 2017 hier weer gespeeld. Er was flink gesnoeid en dat komt de baan ten goede. Helaas was de rest van het onderhoud wederom niet te vergelijken met voorheen. Schade door zwijnen is nog niet weggewerkt, de preventieve maatregelen lijken echter wel te werken want nieuwe schade heb ik niet gezien. De greens waren kort gemaaid en hard, helaas op verschillende holes erg hobbelig. Teeboxen waren ook hobbelig. Al met al blijft de baan qua ontwerp leuk om te spelen. Hij verdient echter beter onderhoud. Logischerwijs is ook de sfeer veranderd, nu de Britten de boventoon niet meer voeren, al zijn ze er nog wel als lid of medewerker.

Als onderdeel van ons golfweekend met overnachting en spelen op Pierpont, speelden wij de tweede dag op Chateau de la Tournette. Na de auto geparkeerd te hebben, liepen wij met onze karren naar het clubhuis en waren enigzins geïmponeerd door het prachtige complex, versterkt door de strakke sierhagen. Na onze aanmelding nog even putten (hadden geen tijd meer om in te slaan) en kwamen er achter dat de greens hier, zo mogelijk, nog sneller waren dan op Pierpont. Wij spelen l'Anglais en beginnen met een afslag heuvel op. De afstand is lastig in te schatten maar de bunker was gevonden.. Gelukkig niet te veel schade en doordat het een relatief korte par 5 is, maar één slag ingeleverd. Hole 2 is ook een relatief eenvoudige par 4. Helaas ook daar de bunker gevonden maar geen slag hoeven inleveren. Vervolgens komen wij op de teebox van hole 3 en moeten wachten op de flight voor ons. Zij hadden ongeveer 20 minuten voorsprong op ons, dus dit voorspelde niet veel goeds. Helaas bleek onze vrees bewaarheid want de rest van de ronde hebben wij moeten wachten. Onze ronde heeft uiteindelijk vijf uur en een kwartier(!) geduurd, waarbij het de eerste 7 holes regende, maar wij waren niet chagrijnig. Waarom niet, vraag je je af? Het was gewoon genieten van de baan. Er is geen hole die tegenvalt. Ze dagen je uit, zetten je op het verkeerde been maar bieden je kansen als je speelt zoals de ontwerper bedacht heeft (zo stel ik mij voor). De baan is wel overduidelijk 'aangelegd'. Het ligt niet natuurlijk in zijn omgeving. Het aanleggen heeft natuurlijk ook tot gevolg dat de teeboxen prachtig liggen (en onderhouden zijn). De verbeterpunten wat ons betreft, zou een plattegrond van de hole bij de teebox zijn en een actieve marshall die ervoor zorgt dat een ronde in een fatsoenlijke tijd kan worden afgerond (en voor de puristen onder ons, minder rechte lijnen en onnatuurlijke landschapskenmerken), Eenmaal in het clubhuis doet het wat formeel aan, qua inrichting als ook bediening en sfeer. Chateau de la Tournette, l'Anglais, is een prachtige parkbaan die je laat genieten van een mooie golfdag.

Pierpont biedt een prachtige aanbieding (en daarmee aanleiding) voor twee keer golfen en een overnachting. Wij hebben ervoor gekozen om eerst op Pierpont te spelen en de volgende dag op Chateau de la Tournette. Aangekomen bij het clubhuis annex hotel (een oude hoeve) verrekken wij bijna onze enkels door de authentieke steentjes die de weg verharden. Eenmaal binnen wacht ons een gastvrije ontvangst. Na de plichtplegingen en onze bagage in de hotelkamer gezet te hebben, togen wij naar de driving range om in te slaan voor onze ronde. Voor een euro krijg je veel ballen en kun je binnen of buiten staan om te slaan naar verschillende doelen. Van het gras nog een paar drives voor het gevoel en vervolgens naar één van de twee putting greens. Dan de baan in. Je begint met een korte par 4 met water op links. Vervolgens een korte par 5 en weer een relatief korte par 4, gevolgd door een relatief makkelijke par 3. De eerste 4 holes hebben allemaal een betrekkelijk lage moeilijksheidgraad, volgens de index. Het zijn echter stuk voor stuk, prima holes. Dat blijft de rest van de ronde zo. Het zijn afwisselende holes en bijna iedere hole heeft zijn specifieke moeilijkheid. Bij de ene is het water, bij de andere staan bomen strategisch, bij weer een ander is je clubkeuze bepalend of is de hoogte complicerend. Het onderhoud is in zeer goede staat. Bij sommige holes zijn ze aan het werk. De greens zijn snel en consistent. De fairways zijn strak gemaaid en de bunkers prima (heb ik helaas iets te vaak moeten constateren). Enige verbeterpunt wat mij betreft, zou een plattegrond van de hole bij de teebox zijn. Soms heb je een blind schot of kun je afstand door het hoogteverschil lastig inschatten. Als je de baan voor het eerst loopt levert dit soms verrassingen op als je, net als wij, vergeet om een birdiebook te kopen. Het clubhuis is gezellig en het eten, het pakket is voordelig uit te breiden met een driegangen diner, is een aanrader! Na het eten hebben wij nog gezellig een kop koffie gedronken met de Schotse manager die ons hielp aan de exacte starttijd de volgende dag. Ook het ontbijt was prima verzorgd. Kortom: voor een heerlijk golfweekend ben je bij Pierpont aan het goede adres.

Golfhorst heeft sinds een tijdje dezelfde eigenaar als de Swinkelsche. Bij een ronde op de Swinkelsche krijg je een voucher voor 18 holes op Golfhorst à € 30,-. Op een zondag daarom afgereisd naar America om kennis te maken met Golfhorst. De entree is enigzins merkwaardig. Je gaat namelijk met je tas en kar door het gebouw heen naar de baan of driving range. De ontvangst is heel hartelijk. Na het afrekenen vervolgens even warmslaan op de driving range. Helaas zijn de matten aardig versleten en sla je makkelijk over het hek. Weliswaar goed voor je ego maar ik zie bij voorkeur mijn bal landen. De starter was vriendelijk en behulpzaam. Dames waren volgens hem in het voordeel aangezien zij recht slaan en de baan smal is. Dat was niets teveel gezegd.. Het begint met twee keer een par 5. De tweede is heuvelop en met een blinde tweede slag. Als je hier voor het eerst speelt, kost het slagen. De hole erna kent weer een blinde tweede slag. Na een par 3 kom je dan op een par 4 met, drie keer raden..., een blinde tweede slag. Er volgen nog meer holes met blinde slagen en om heel eerlijk te zijn, daardoor in mijn ogen een beetje geforceerd. De fairways gaan geleidelijk over in rough, de greens zijn in redelijke conditie. Met het arrangement was het een prima aanbieding en de sfeer is hartelijk. De holes hebben mij helaas niet weten te overtuigen.

Op een winderige voorjaarsdag wilden wij een ronde lopen op de Swinkelsche. De parkeerplaats ligt naast het moderne clubhuis. Tussen beiden staat een trolley stalling. Prima oplossing om tassen niet helemaal nat te laten regenen ná of vóór een ronde. Wij werden gastvrij ontvangen en uiteraard gewezen op de mogelijkheid van een arrangement. Voor slechts € 6,- meer krijg je vooraf koffie met gebak en na de ronde bitterballen en een drankje. Niet te lang over nadenken dus. Dan de baan in. Wij hadden niet heel veel tijd vooraf ingeruimd dus sloegen de driving range over. Jammer genoeg ligt er geen oefengreen vlakbij de teebox van hole 1. Hierdoor moesten wij op de green van hole 1 onze eerste ervaringen met de snelheid op doen. Voor mij was dat, gelukkig, op hole 2 pas, dankzij een chip-out birdie. Hole 1 laat meteen zien wat je in de baan kunt verwachten. Vanaf de teebox lijkt de fairway netjes voor je uit te rollen. Heb je je bal geslagen, dan zie je aan de rol (of stuiter) dat de fairway fijn geonduleerd is. De green van hole 1 ligt verhoogd, is hard, snel en loopt naar achter 'af'. Je approach dient daarom voor op, of zelfs net voor, de green te landen om niet te ver te zijn. Hole 2 is een dogleg naar links. Maak genoeg afstand met je eerste slag om de bocht 'om' te kunnen. De green loopt weer 'af' dus het plaatsen van je approach schot is weer essentieel. Hole 3 is een risk and reward hole. De longhitters kunnen voor de green gaan of tussen twee bunkers plaatsen. Te kort of te lang worden echter afgestraft door twee grote, grove bunkers. Het voert te ver om alle holes te beschrijven. De ontwerper, Frank Pont, heeft er echt alles aan gedaan om je op iedere hole uit te dagen. Voor je scores kun je het beste strategisch spelen. Als je je niet kunt inhouden, zijn er genoeg mogelijkheden om 'ervoor' te gaan. De baan ligt op zandgrond dus overvloedig water kan snel weg. Het hemelwater van de dag en nacht ervoor was echter nog niet overal weg. De omstandigheden, net na de winter, waren perfect. Complimenten voor het greenkeeping.

Het is nog pikdonker als we aan komen rijden bij Haviksoord. Niet vreemd, op een december zondag om 7:45.. Eerder in de week gebeld of we op zondag rond een uur of half negen de baan in konden. Geen probleem, het clubhuis was dan nog niet open maar afrekenen kon nadien. Tijdens het op de kar zetten van onze tassen, kwamen er verschillende andere auto's aangereden. Driftig werden er tassen uitgeladen en de eerste grappen werden uitgewisseld. Het was 08:00 en nog donker toen de eerste flight van start ging. Acht uur was acht uur. Wij hebben ons daar niet aan gewaagd en een half uur later, toen het licht genoeg was om ballen te volgen en ontwijken, sloegen wij af. De baan lag er prima bij. Er waren een aantal winterafslagplaatsen maar veel belangrijker, alle greens waren zomergreens! Complimenten voor de greenkeepers die de baan, ook in de winter, in deze conditie weten te houden. De andere golfers groetten stuk voor stuk en na afloop van de ronde kwam de flight voor ons, in het clubhuis vragen of wij niet te veel hadden moeten wachten op hen. Dat was zeker niet het geval maar de voorkomendheid geeft de sfeer van de club weer. Wederom een goede ervaring op Haviksoord. Een aanrader voor wie in de buurt van Eindhoven lekker wil golfen.

Eind november kunnen golfen is lekker. Helemaal als er gewoon nog 18 zomergreens op je liggen te wachten. Dit geluk viel ons ten deel op Oudenaarde. Een lang weekend Gent, bracht ons naar Oudenaarde om ons geluk te beproeven. De ontvangst bij de caddiemaster was een verhaal op zich, letterlijk en figuurlijk. Overigens is het een bijzondere beleving dat het clubhuis in een heus kasteel gevestigd is. Een trolley kon zonder meerkosten gebruikt worden. Er zijn mooie oefenfaciliteiten en na de ronde kun je de modder goed van je schoenen blazen, zonder te hoeven wachten want er hangen 4 luchtpistolen. Wij mochten kiezen welke baan wij wilden spelen en kozen voor het Kasteel. Hole 1 begint met een eerste slag over het water. Een paar van ons hadden de vorige avond genoten van Belgische biertjes dus drie ballen vonden het water. Dat was het begin van een mooie ronde. De baan lag er, voor de periode van het jaar, goed en mooi bij. Het nadeel van spelen in deze tijd van het jaar, is dat een baan haar volle glorie niet kan tonen. De greens lagen er goed bij en aan de staat van de fairways te zien, wordt er nu niet overmatig gespeeld. Hole 18 is een plaatje. Je ziet bij de afslag het kasteel waar je op af speelt. Een mooie par 5 brengt je daarmee naar het einde van een mooie ronde. Een baan die ik graag nog een keer in warmere omstandigheden speel.

De Hoek ligt mooi in het achterland van Deventer. Bij aankomst merk je direct dat dit een oudere 'verenigingsbaan' is en geen commerciële baan. Er wordt veel over-en-weer gegroet en er lijken weinig onbekende gasten te zijn. De baan ligt mooi en kent verschillende gezichten. Er zijn echte bosholes en er zijn holes die meer 'open' liggen. Het onderhoud is in alle gevallen prima. De teeboxen, fairways en greens liggen er goed bij. Bij de teebox staat geen afbeelding van de lay-out waardoor je 'op het oog', afstand moet inschatten, tenzij je hulpmiddelen gebruikt. Uiteraard geen issue voor leden, die kennen de baan. Voor nieuwkomers zou het echter prettig zijn. De leden zijn vriendelijk en gastvrij. Met 'Oosterse' gastvrijheid en humor, voel je je hier al snel op je gemak.

Golf International Moyland stuurde precies op het juiste moment een nieuwsbrief met mooie aanbieding (€25 per greenfee op zondag). Het weekend was in aantocht en met het voorspelde goede weer, zou het zonde zijn om niet te golfen. Het was al weer een tijd geleden dat wij hier gespeeld hadden. Wij hadden voor onze ronde ruim de tijd dus na de hartelijke ontvangst en het afrekenen van de greenfee, eerst lekker afslaan, van het gras, op de driving range. Daarna even putten en dan de baan in. De baan was een stuk droger dan de laatste keer dat wij hier gespeeld hadden en dat komt de baan (en het spel) ten goede. De fairways waren in goede staat en de greens uitdagend snel. Het ontwerp van de baan laat je als speler werken. Er zijn veel doglegs en ook echt een aantal par 5's waar de greens niet in 2 slagen te bereiken zijn door de dogleg, en afstanden zijn voor mij normaal gesproken geen probleem. Beetje jammer van de Duitse flight achter ons, die op hole 16 kwam vragen of wij ons ergens tussen gewurmd hadden. Als ze hadden opgelet (de tweede negen begon het wat te stremmen), hadden ze deze beschuldiging niet hoeven doen, maar ja, 's lands eer, 's lands wijs.. Al met al was het een heerlijke dag op Moyland en is de baan, ten opzichte van ons laatste bezoek, in letterlijke en figuurlijke zin, mooi opgedroogd.

GC Düren ligt vlakbij de heuvelachtige Eifel maar is zelf vlak, tot grote vreugde van een aantal mede-spelers. Het is een typische ledenbaan dus je kunt geen starttijden boeken maar, na aanmelden, je balletje in de welbekende spiraal doen om de baan in te gaan. Wij werden hoogstvriendelijk ontvangen bij de receptie. Inslaan kan op de driving range, vanaf gras, heerlijk! Er is een grote putting- en aparte chipping green. Met de voorzieningen zit het hier wel goed. De baan is prima onderhouden. Teeboxen en fairways mooi en strak. De greens zijn erg snel, je ligt zo voorbij de hole voor een 'tester'. Naast de fairway liggen, wil je hier liever niet. De rough is op een aantal holes een recept voor een strafslag. De baan is niet makkelijk. Bomen staan op strategische plaatsen en doglegs zijn zo geplaatst dat een lange tweede (par 4) of derde (par 5) slag overblijft als approach. Een aantal holes lopen enigzins inspiratieloos naast elkaar op en neer. De sfeer is goed. De leden groeten vriendelijk en na de ronde werd ons nieuwsgierig gevraagd wat wij van de baan vonden. De greenfee is met € 70,- hoog. In mijn beleving te hoog voor deze baan. Aan de andere kant is er in de omgeving geen andere fatsoenlijke baan te vinden dus is het ook vraag-en-aanbod.

De Turfvaert nodigt uit om meerdere redenen. 1) Ik houd van links-banen, ook een inland links. 2) Het is een ontwerp van Frank Pont, zijn banen vind ik over het algemeen goed en leuk om te spelen. 3) Zij hebben een 2 voor 1- aanbieding. De baan ligt verscholen in Zuid-West Brabant, vlakbij de Belgische grens. Het aanmelden bij de receptie gaat soepel en snel. Wij wilden nog even inslaan en kunnen, helaas, de eerdere reviews bevestigen dat de matten in de driving range abominabel zijn. Deze vallen, in relatie tot de staat van onderhoud van de rest, uit de toon en zijn de enige reden van de matige beoordeling voor de faciliteiten. De baan is niet heel ruim opgezet en heeft een a-typische verdeling van holes. 4 par 3's op de tweede negen is voor ons echt teveel van het goede. Het ontwerp is herkenbaar. De bunkers die 'spontaan' door de natuur gegeven lijken, flink golvende fairways en strategisch gepositioneerde greens zorgen voor een 'lekkere baan'. Onze complimenten voor het greenkeeping team. De teeboxen, fairways en greens waren in perfecte conditie! De hulp van een onbemande maaier (heel surrealistisch) draagt daar natuurlijk aan bij;-). Het clubhuis ademt warmte en gezelligheid dus een prima plek om je voor te bereiden op een ronde of af te sluiten (of beiden). De Turfvaert laat een prima indruk achter. Het is daar heerlijk golfen.

Op een zonnige vrijdagmiddag besloten om 9 holes te gaan lopen. Gebeld naar de Dorpswaard of er ruimte was en het was nog niet vol dus snel naar Kerkdriel want reserveren gaat niet. Hole 1 is direct een niet al te lange par 5, gevolgd door een lange par 3. De baan ligt mooi aan het water en liet een mooi tafereel zien van wadende koeien. De baan lag er goed bij. Fairways waren mooi gemaaid en de greens waren redelijk snel en vooral goed van kwaliteit. De sfeer is gemoedelijk en gastvrij. Prima 9 holes baan voor een schappelijke prijs.

Mijn eerste kennismaking kon niet beter. Op uitnodiging deel mogen nemen aan het Nefkens Open, in een flight samen met een lid van Heren 1 van Amelisweerd en een fanatieke single handicap gastspeler. Als je weet waar de baan ligt, is de aanrijdroute van buiten Utrecht enigzins desoriënterend. Het parkeerterrein wordt afgesloten door een groot hek. Eenmaal binnen is er genoeg parkeerruimte en zie je het mooie clubhuis. Eenmaal binnen viel een gastvrij onthaal mij, als gastspeler, ten deel. Dankzij de goede, voorzieningen had ik alle gelegenheid om warm te worden voor de wedstrijd. Goede matten op de drivingrange, genoeg doelen, verschillende chip- en puttinggreens. Daar kan menig club een voorbeeld aan nemen. Het ontwerp van de baan is van de hand van Jol en qua stijl, vegetatie en omgeving (treinspoor) zijn er gelijkenissen te vinden met het 5 kilometer verderop gelegen Kromme Rijn, ook van Jol. Ook de ondergrond, klei, hebben ze (helaas) gemeen. De teeboxen en greens waren van prima kwaliteit, een compliment voor de greenkeepers. Na de ronde is een groot terras voor de green van hole 18 een fijne plek om te tellen, kaarten te ondertekenen en de ronde door te nemen. Bediening was aardig en snel, precies waar je op dat moment behoefte aan hebt. Een prima baan met gezellig clubhuis in het midden van het land.

Gut Frielinghausen begint met een uitdagende par 4. Niet vanwege de lengte, hij meet slechts 317 meter, maar wel vanwege een flinke waterpartij voor de teebox en het feit dat de hole een flink stuk de hoogte in gaat. Een plaatje is het daardoor wel. Na hole 1 wordt je geconfronteerd met iets wat je de hele baan door aantreft: slechte bewegwijzering. Als je hier voor het eerst speelt, kun je makkelijk verdwalen. Net als de zusterbaan Felderbach, is het een sterk geonduleerde baan waardoor je bijna geen vlakke ligging hebt. Als je alleen Nederlandse banen gewend bent, is het handig vooraf de theorie na te lezen over hoe-op-te-lijnen bij een bal boven of onder je. De baanconditie was over het algemeen goed. Op hole 17 werd er flink aan de baan gewerkt. Vooraf hebben wij dit nergens aangegeven zien staan. Hole 11 is de op-één-na moeilijkste hole van de baan. Op dit moment is dit volgens mij de moeilijkste hole van de baan. Het is met de tweede slag, als gevolg van bomen die ver de baan in komen, praktisch onmogelijk om de green in 2 te halen. De bomen zouden teruggesnoeid mogen worden. Het was vervelend druk in de baan. Hierdoor hebben wij 5 uur over de ronde gedaan. Een schone taak voor de leiding om hier iets aan te doen, wil je terugkerende spelers hebben. Deze ronde hebben wij veel te veel en lang moeten wachten. Hierdoor kom je slecht/niet in je spel.

Felderbach ligt prachtig in het Bergische landschap. Het is een prima baan om vanuit Nederland te spelen, in combinatie met het hotel, Golfhotel Vesper, wat aan de baan ligt. De tweede dag kun je ook nog op Gut Frielinghausen spelen want dat ligt aan de andere kant van het hotel. Doordat de baan in het Belgische landschap ligt, is een buggy een absolute aanrader. Het gaat op-en-neer en tussen de verschillende holes moet je ook best wel wat afstanden afleggen. Degene in de baan die lopen, hebben allemaal een electrische trolley om de hellingen te bedwingen. Dat levert helaas soms ook 'stokkend verkeer' op. Wij hebben best vaak moeten wachten op de flight van vier voor ons, die met trolleys liepen en ons niet doorlieten. De baan ligt er prima bij. De fairways zijn kort gemaaid, de teeboxen goed en de greens lekker snel. Het is een par 74 dus er liggen relatief veel par 5 holes, variërend van 422 tot 526 meter. Er is ook een par 3 van 202 meter, met een dal er tussen. Je wordt wel aan het werk gezet. Op de gastvrijheid is niets aan te merken. Iedereen op het complex (hotel & baan) staat klaar om je te helpen, in het geval je iets nodig mocht hebben.

Na 8 jaar geleden, tijdens een sponsortoernooi, voor het eerst gespeeld te hebben op de Eindhovensche, was het nu tijd voor een hernieuwde kennismaking. Helemaal omdat ik toen pas net begonnen was met golfen en nu volledig verslaafd ben. Op de parkeerplaats vang je al een glimp op van de drivingrange. Een serieuze driving range met duidelijke doelen en genoeg mogelijkheden om je accuratesse te oefenen. Binnen (bij de drivingrange) zijn de lesfaciliteiten van professioneel niveau, buiten heb je de mogelijkheid om van echt gras te slaan. De drivingrange is echter wel aan de korte kant dus hoe kunnen hier longhitters hun drives oefenen? Het clubhuis is klassiek in meest letterlijke zin van het woord. Een prachtig oud gebouw, veel hout en vloerbedekking en een caddiemaster die zijn taak voor leden serieus neemt. Je merkt duidelijk dat de club en baan in eerste instantie gericht zijn op de leden. Gastspelers zijn echt te gast.. Het terras is de moeite van het vermelden waard. Je kijkt namelijk uit op twee 'binnenkomende' holes en er 'vertrekken' er ook twee. In de zon was het heerlijk om te zien hoe de verschillende spelers binnenkwamen of vertrokken. Dan de baan zelf. Onmiskenbaar een Colt-design. Ik heb er inmiddels al best wel wat mogen spelen en zijn signatuur is overduidelijk. Een eerlijke baan die je dwingt tot keuzes. Je bent in veel gevallen niet het beste af door je afslag met de driver te doen. Met een houtje of lang ijzer kun je dan betere zaken doen. De baan heeft genoeg ruimte gekregen. Je ziet of hoort niets anders dan het bos of andere flights. De laatste zagen we overigens ook niet veel dus we hadden bijna het idee de baan voor onszelf te hebben. Het onderhoud is top. De fairways mooi kort gemaaid, de teeboxen in goede staat en recht (!) en greens die on-Nederlands hard en snel waren. Onze complimenten! De greenfee is niet goedkoop maar je krijgt er wat voor terug. Het enige minpunt is dat de Eindhovensche niet bij ons om de hoek ligt. Anders zouden wij ons best doen om lid te mogen worden. Nu zal het spelen hier helaas beperkt blijven. Als je van mooie golfbanen houdt en bereid bent iets meer uit te geven: een absolute aanrader!

Etchinghill behoort tot dezelfde groep als Boughton Golf Club en dat is al te zien aan het parkeerterrein. Als je aan komt rijden lijkt het een kopie van Boughton. De ontvangst is prima. In de proshop kunnen we gelukkig een baangids kopen zodat we beter weten hoe we de hole moeten spelen. Uiteraard komt dat in veel gevallen niet overeen met hoé we hem spelen. Op hole 1 aangekomen treffen we de flight voor ons. Zij vertellen dat er in de flight voor hen, competitie gespeeld wordt dus waarschijnlijk gaat het lang duren. De voorspelling bleek helaas uit te komen. Het duurde zelfs zo lang dat we de ronde niet vol konden maken, om de trein door de Eurotunnel niet te missen. De baan was in prima conditie. De greens verdienen een bijzondere vermelding want die waren nog sneller dan wat we op de twee voorgaande (Engelse) banen ervaren hadden. Concentratie en accuratesse waren geboden! Op de hoger gelegen holes krijg je een mooi overzicht over de baan en is de zee zichtbaar. Gezien de kwaliteit van de baan en aantrekkelijke greenfee (£ 33) is deze baan een aanrader als je in de buurt bent.

De route van het navigatiesysteem volgend, kwamen we via erg smalle wegen bij Boughton Golf Club aan. De volgende keer bekijken we de route vooraf beter want je kunt er prima komen via normale wegen. Op de club aangekomen hebben wij ons gemeld in het clubhuis. Wij werden vriendelijk geholpen en na het afrekenen van de greenfee, wat inslaan op de drivingrange en putten op de oefengreen, gingen wij de baan in. Hole 1 begint direct met een blinde afslag en klimmen. Het was écht blind want in het clubhuis verkopen ze geen baangids en bij de teebox staat er geen tekening van de hole. Dat maakt het voor de eerste keer spelen van de baan, lastig. De baan ligt in heuvelachtig landschap dus je hebt prachtige uitzichten over het Engelse landschap en een flinke training voor je kuiten. De baan ligt er prima bij. Zowel teebox, als fairway en green zijn in prima conditie. De bal kon je beter voor op de green laten landen om te voorkomen dat de bal door de snelheid van de green, er van af zou rollen. Zoals meerdere banen in dit gebied, is het erg veel waar voor je geld. Een prima baan, prachtige uitzichten en heerlijke snelle greens!

Canterbury Golf Club ligt net buiten de stad. Als je het terrein op komt rijden tref je een typische Engelse golf club aan. Een relatief oud clubhuis, vriendelijke mensen, heren die na de ronde met jasje (& sommige dasje) genieten van een lunch om de ronde na te bespreken. De proshop zit aan de achterkant verscholen in een kleine ruimte. Ondanks de kleine ruimte kun je alles vinden wat je maar nodig zou kunnen hebben. Veel kleding is voorzien van het logo van de club. Wij hadden een starttijd om 15:00 en deze late tijd (voor ons prima omdat we net uit Nederland aankwamen en dus niet veel eerder konden starten) wordt beloond met een bijzonder vriendelijke greenfee. £ 25,- voor 18 holes op een door Harry Colt ontworpen, prima onderhouden baan, is een koopje! Tijdens onze lunch in het clubhuis, miezerde het een beetje. Het hield echter op toen wij de baan in gingen: de weergoden waren ons goed gezind. Hole 1 is direct een par 5 met een kleine green, gevolgd door een par 3 met hoger gelegen green. De toon was gezet. De rest van de ronde werden we niet teleurgesteld. Het is een prachtige baan met hoogteverschil, strategisch geplaatste bunkers en kleine greens. De teeboxen waren prima van kwaliteit, de fairways heerlijk kort maar wel voldoende 'sappig' om goed te kunnen slaan & 'gedempt' te lopen. De greens waren snel, consistent en zonder veel pitchmarks. Het enige commentaar wat je zou kunnen hebben is dat ze te snel waren maar dat is omdat we het mneer gewend zijn. De ronde eindigt met een par 5 waarbij je naar het clubhuis toe speelt. Een prachtig gezicht maar ook jammer, want van zulke banen krijg ik geen genoeg. Als je in de buurt bent, dat is al snel als je met de ferry of via de channel naar Engeland reist, sla deze baan dan niet over!

Op uitnodiging van een zakenrelatie heb ik kennisgemaakt met Dorhout Mees. Het clubhuis is een beetje fantasieloos en gedateerd. Er zijn echter wel oplaadmogelijkheden voor elektrische auto's bij het clubhuis dus daarmee zijn ze bij de tijd. De matten bij de driving range zijn echt aan vervanging toe. De boot om op te mikken is een leuk element. De blauwe lus is vrij open. Het ontwerp is niet bijster spannend en er is één hole,6 van blauw, die ik een beetje gezocht vind. Het is een dogleg die prima af te snijden is. Je slaat dan echter over de green van hole 7 zonder zicht. De greens waren over het algemeen prima. De rough gaf niets terug. Door het hoge gras is iedere bal in de rough, verloren.

Bulle Rock Golf Course staat hoog aangeschreven dus onze verwachtingen zijn hooggespannen. Eenmaal aangekomen melden wij ons bij de onvermijdelijke 'bag drop' om de tassen uit de auto te laten halen en op de buggy te laten zetten. Na het parkeren van de auto, gingen we naar de proshop om ons aan te melden en de greenfee te voldoen. De proshop is groot, voorzien van heel veel kleding, praktisch allemaal voorzien van het Bulle Rock logo. De medewerker hielp ons bijzonder vriendelijk en meldde ons, net voordat we naar de drivingrange gingen, dat we in een flight zaten met twee anderen. Het is gezellig om met anderen te lopen maar dat wilden wij vandaag niet dus er werd voorgesteld een flight eerder van start te gaan. Want, zo zei hij, zij wilden er alles aan doen om het ons naar de zin te maken. Prima voorstel voor ons. Het is, volgens de man van het 'bag drop'-punt, precies 66 seconden rijden met de buggy om bij de drivingrange uit te komen. We hebben het niet nageteld maar het is inderdaad ongeveer zo lang rijden. Op de drivingrange lagen goede ballen, in 'driehoekjes' op ons te wachten. Lekker van het echte gras slaan, in plaats van matten, dus met de voorzieningen zit het hier wel goed. Dan de baan in. Wij starten van hole 10 en melden ons bij de starter. De starter, een vriendelijke dame, stelt ons voor aan 'onze' marshall van die dag. Ze geven een aantal aandachtspunten voor de baan (handig), een speciale pitchfork om pitchmarks beter te repareren dan de conventionele vork en maken een gezellig praatje. Zo voel je je gastvrij onthaald. De eerste stappen op de teebox met een driver in de hand voelde wat onwennig. Het leek namelijk of we op de green liepen, zo strak, zo egaal en mooi. Menig baan heeft nog niet eens een green van deze kwaliteit. Wellicht een beetje overdreven maar je begrijpt het punt. Het is een geonduleerde baan waarbij de wind (als deze waait) flink in het spel is. Een aantal holes zijn daardoor bijzonder uitdagend. Zo is bijvoorbeeld hole 12 een par 3 van 159 meter met aan de rechterkant water en aan de linkerkant bunkers. In combinatie met een straffe wind levert dat wel wat hoofdbrekens op. Ook hole 11 is uitdagend, alleen al omdat dit een par 5 is van 570 meter. Een belangrijke tip voor iedereen die hier gaat spelen is dat je op hole 13 altijd zoveel mogelijk links blijft met je afslag. Rechts wil je, in de diepte, niet liggen. De tweede negen holes van de baan (voor ons de eerste) kennen een paar blinde afslagen. Op de eerste negen is dat veel minder het geval waardoor het 'eerlijker' afslaan is, als je hier voor de eerste keer speelt. Approaches zijn op verschillende holes lastig omdat je de green en het omliggende gebied niet kunt zien. Een verkeerde bounce is dan al snel gemaakt waardoor soms het gevoel bekruipt dat je niet altijd even eerlijk beloond wordt voor je slag. De baan 'geeft' weinig meters mee, er is weinig tot geen rol. Op de fairway liggen is bijna een vereiste om de hole goed af te ronden. De rough is heel erg taai en de bunkers laten zich ook niet gemakkelijk bedwingen. De baan ligt prachtig in het landschap en wij hadden het geluk, een hert ongedwongen een fairway te zien oversteken. Na de ronde hebben we geluncht in het clubhuis. De prijzen van de kaart zijn, in tegenstelling tot de greenfee, van normale proporties. Al met al een prachtige baan en een bijzonder gastvriendelijke onthaal.

Whiskey Creek Golf Club ligt aan een kilometerslange oprijlaan. Eenmaal aangekomen kwam er direct een medewerker aan gereden met een buggy om onze tassen op te zetten. Hij vroeg of het onze eerste keer op Whiskey Creek was en gaf vervolgens, nadat wij bevestigend hadden geantwoord, aan waar wij ons konden melden en hoe we daar naar toe moesten rijden. Service waar we makkelijk aan kunnen wennen;-) In de golfshop hebben we de greenfee afgerekend en kregen uitleg over waar de driving range lag (met gratis ballen), waar hole 1 lag en wie de starter was (Fred) bij wie we ons moesten melden. In het clubhuis hebben we geluncht voor we de baan in gingen en ook daar werden wij keurig geholpen. Eenmaal klaar om de baan in te gaan kwam Fred naar ons toe met de mededeling dat één en ander in de baan vertraagd was als gevolg van een paar flinke regenbuien. Hij vroeg of wij er bezwaar tegen hadden om op hole 6 te starten. Uiteraard geen probleem en Fred bracht ons naar hole 6 en wenste ons veel plezier. Deze hole voorspelde veel goeds. Teebox en fairway in onberispelijke staat en een green die zo snel was dat een tikje voldoende was om de bal een heel end te laten rollen. Op onze tweede hole (hole 7) sloeg het weer in een razend tempo om. Van zonnige omstandigheden zaten we in een mum van tijd in een flinke storm, gevolgd door een onweersbui. Even schuilen dus. De buggy was voorzien van een interactieve kaart van de hole. Daarop verscheen ook de melding van het clubhuis dat we vanwege een zware storm moesten schuilen. Nadat het slechte weer overgetrokken was, bleef deze melding jammer genoeg lang op het scherm staan waardoor we de afstanden weer op het blote oog moesten inschatten. Op een onbekende, flink geonduleerde baan is dat eigenlijk onbegonnen werk. Tijdens de ronde werden wij later nog een keer overvallen door eenzelfde storm en onweer. Overvallen omdat geen weersvoorspelling of weerapp (verschillende geraadpleegd) dit aangekondigd had of heeft. De baan is erg geonduleerd en ligt prachtig in de omgeving verweven. Je ziet veel roofvogels en hoort de hoorns van passerende treinen (ziet ze niet). Ondanks het feit dat het geen eenvoudige baan is, is het wel een eerlijke baan. Als je goed slaat, word je daarvoor beloond. Sla je echter een slechte bal, dan moet je hard werken om met een nog enigszins acceptabele score voor die hole binnen te komen. Hole 18 verdient nog een bijzonder vermelding. Vanaf de teebox ligt er midden op de fairway, precies in het landingsgebied een ruïne. Je hebt genoeg ruimte om er omheen te spelen maar indrukwekkend is het wel. Vervolgens speel je naar een green voor het clubhuis. Een prachtige, afsluitende hole (niet voor ons uiteraard, wij gingen door naar hole 1 voor de laatste 5 holes). Het twilight tarief op deze baan, al vanaf een uur of twee, maakt het spelen een stuk voordeliger. Als je in de buurt bent, zeker gaan spelen.

Maryland National Golf Club ligt drie kwartier rijden van Baltimore, het binnenland in. Bij de entree tref je het 'bag drop' punt waar de tassen voor je op een buggy gezet worden. In de golfshop kun je terecht voor het afrekenen van je greenfee. Overigens scheelt het direct wat dollars als je na 14:00 de baan in gaat. Van maandag tot en met donderdag is het tarief dan $30 lager, $49 om precies te zijn, inclusief buggy. Boeken kan gewoon online. De medewerker was behulpzaam en vriendelijk en na te hebben afgerekend, zijn we naar de 'tavern' gegaan voor een hapje. Ook daar werden wij erg vriendelijk geholpen. De drivingrange ligt vlakbij het clubhuis en er liggen gratis, goede ballen om mee te slaan. Ook is er een oefengreen en puttinggreen. Vervolgens de baan in... Het is een behoorlijk geonduleerde baan dus je hebt bijna geen slag dat je recht staat. Ook eindigden sommige ballen op andere plaatsen dan bedoeld als gevolg van een bounce of rol van een helling. Door de ondulatie waren wij ook blij met de buggy. In combinatie met de temperatuur (30°) was het een zeer welkom onderdeel van de greenfee. De buggy verdient ook een paar woorden. Deze was voorzien van een scherm met daarop in beeld de hole die je op dat moment speelde, yards van de buggy tot de bunkers, hindernissen, green en pin (werkelijke positie!). Ook was er een koelbox aanwezig, een club- en aparte ballenwasser. Scorekaart zat al op het stuur, tees netjes in de daarvoor bestemde openingen en twee handdoeken voor het geval je deze nodig zou hebben. Zo luxe was ik ze nog nooit tegengekomen. De teeboxen en fairways waren kort gemaaid, op een aantal holes waren de divots talrijk. De greens waren supersnel. Dat kostte best wel eens een extra slag. De baan ligt voor een deel aan de highway 70. Op hole 13 en 14 was het geluid best aanwezig, de weg zag je niet. In tegenstelling tot de geluiden in de baan, want het was rustig op de dag dat wij speelden. Het uitzicht op een aantal hoger gelegen holes over de baan en omgeving waren prachtig. Het is een baan met allure die zijn geld meer dan waard was.

Jamestown Golf Course ligt op het eiland met dezelfde naam tussen het vasteland van de staat Rhode Island en het eiland Aquidneck (de oorspronkelijke Indiaanse naam voor het eiland, wat door de kolonisten Rhode Island genoemd werd). Het is een publieke baan en een teetime reserveren is er niet bij. Je meldt je bij aankomst aan de bar, betaalt de greenfee (in het weekend $20 voor 9, $30 voor 18) en krijgt de 'slip' mee voor de starter. Bij de starter meld je je aan en hij schrijft je naam op het bord en geeft de te verwachten wachttijd aan. Hole 1 is een eenvoudige par 4 downhill, met achter de green een grote vlaggenmast waarin de 'Stars and Stripes' fier wappert. Een prachtig gezicht. Deze beschrijving is van toepassing op meerdere holes. Het ontwerp niet erg spannend, de uitzichten en omgeving prachtig. De teeboxen laten zien dat de baan frequent bespeeld wordt en niet allemaal door mensen die in Nederland baanpermissie of handicap zouden hebben... Wij zaten bijvoorbeeld in een flight met iemand die duidelijk nog niet vaak gespeeld had en niet goed op de hoogte was van de regels. Het onderhoud van de baan was prima, daar kan menig baan een voorbeeld aan nemen. Het clubhuis is in een oude boerderij. Het is binnen wat donker maar gezellig. De spreuken aan de bar zorgen voor een lach op het gezicht, net als de burger die ze voor je kunnen bereiden. Wij wilden om 9:00 de baan in voor 18 (2 x 9) holes maar we konden slechts 9 holes lopen vanwege een toernooi dat om 11:00 zou beginnen. We konden wel in de middag terugkomen en de resterende $10 afrekenen voor de tweede 9. Bij binnenkomst in de middag herkende de dame achter de bar ons direct, gaf aan haar collega aan dat wij voor de back nine kwamen ten behoeve van het afrekenen. Aan ons gaf ze de tip, hoewel we nog wilden eten, ons eerst even bij de starter aan te melden in verband met de wachttijd. Tijdens het wachten konden we dan rustig eten. Heerlijk gastvrij. Samenvattend: de baan is niet de meest uitdagende maar er wordt heel veel gecompenseerd door de gastvrijheid, het tarief, de omgeving en de uitzichten.

Newport National Golf Club ligt enigszins verscholen. Als je al in de straat bent, zie je pas op het laatste moment de (mooie) ingang aan je linkerhand. Als je de oprijlaan oprijdt, staat een medewerker je op te wachten bij de 'bag drop' om je tassen uit de auto te halen, je clubs schoon te maken en de tas alvast op de buggy te zetten. Hoe luxe (lees: decadent) wil je het hebben? In het provisorische clubhuis wordt je in de golfshop welkom geheten en kun je de greenfee afrekenen. Wij hadden gerekend op oefenfaciliteiten maar die waren beperkt tot een oefengreen. Geen driving range dus wij vroegen aan de caddymaster of we eerder mochten starten. Dat mocht gelukkig dus na een hartelijke gelukwens werden wij 'losgelaten' in de baan. Hole 1 beloofde veel goeds, een prachtige hole met een goed bewaakte, kleine green. De toon was gezet. Op meerdere holes waren de greens klein, goed bewaakt of een combinatie van beiden. De wind begon gedurende de ronde een steeds grotere rol te spelen. Alsof het niet al moeilijk genoeg was... Teeboxen, fairways en greens waren in onberispelijke staat. Het gras in de rough was taai en hard. Het was belangrijk om je clubblad voldoende open te zetten om te voorkomen dat deze 'sloot' tijdens een slag uit de rough. Helaas zijn de bunkers ook regelmatig gefrequenteerd. Zij deden hun werk dus naar behoren. De uitzichten over de baan en haar omgeving (de oceaan is op de hoger gelegen holes zichtbaar) zijn prachtig. Er is een broedgebied voor haviken op het terrein dus zij zweefden prachtig boven de baan. Na de ronde werden de tassen weer netjes van de buggy gehaald en schoongemaakt. Zoals de ronde begon, eindigde deze ook. Maar inmiddels wel een prachtige ervaring rijker!

Meadow Brook ligt aan een doorgaande weg. Het clubhuis stelt niet veel voor. Na het afrekenen van de greenfee, prima deal: na 15:00 is een greenfee $30,-, gingen wij naar hole 1. Deze hole ligt heel onlogisch. De green ligt bij het clubhuis, voor de teebox moet je langs de hole heuvelop. De teebox van hole 2 ligt voor het clubhuis terwijl hole 18 praktisch eindigt bij de teebox van hole 1. Het zou logisch lijken om van hole 2 de eerste te maken. Genoeg over de volgorde van de holes. Wat een feest is het om deze baan te lopen! De baan ligt er prachtig bij. Teeboxen zijn in prima staat, de fairways lijken net tapijt en de greens zijn snel en consistent. De bunkers zijn strategisch geplaatst dus de green van een par 5 die in twee slagen haalbaar lijkt, is niet in twee slagen haalbaar (zucht). De rough is onverbiddelijk dus erin liggen betekende in veel gevallen een extra slag. De uitzichten over de baan zijn prachtig. Als het clubhuis, de parkeerplaats en de voorzieningen aangepast worden aan het niveau van de baan, dan wordt het geheel tot een hoge klasse verheven. Als je in de buurt bent en je hebt de gelegenheid; zeker niet overslaan.

In Providence, op een kleine 4 kilometer van het centrum, ligt Triggs Memorial. Een baan uit 1931, ontworpen door Donald Ross. Aangekomen melden wij ons bij de proshop. De proshop is niet heel groot en helaas hebben ze geen logoballen. Een dame helpt ons, redelijk ongeïnteresseerd. Wij willen graag een trolley huren maar die hebben ze niet. De oplossing is een buggy, samen met een lunch en de greenfee voor in totaal $ 53,- p.p. Dat is nog eens een goede deal. Het was ongeveer 30 graden, dus wij waren blij dat het in het clubhuis koel was. De sandwiches en het drinken werden snel gebracht en na deze soldaat te hebben gemaakt, gingen we naar de oefengreen. Die voorspelde veel goeds, prachtig kort en snel. Op hole 1 troffen we Nappie, een aardige inwoner uit Providence die graag met ons wilde spelen. Dat was niet alleen gezellig, maar vooral ook heel erg makkelijk. Het gekochte birdieboekje kon daardoor in de tas blijven. De baan lag er prachtig bij. Teeboxen van goede kwaliteit, fairways goed kort en greens kort, snel en consistent. Hoewel de holes op eerste gezicht prima te spelen lijken te zijn, bleken ze in nadere instantie best pittig. Scoren was lastig. Na 18 holes keken we met plezier terug op de ronde in het gezelschap van Nappie. Als je in buurt bent, een leuke baan om te spelen!

Het was weer een keer tijd voor 36 holes op één dag en waar kun je dat beter doen dan op Geijsteren GC? Deze club biedt namelijk geen greenfee voor 18 holes maar een greenfee voor een dag. We sloegen vroeg af, iets over 8:00, maar niet voordat ieder van de caddiemaster een scorekaart kreeg met een zakje tees en een potloodje. De caddiemaster gaf aan dat het druk in de baan was en adviseerde om na de lunch (onderdeel van gunstig arrangement) in ieder geval vóór 13:00 de baan in te gaan. Anders zouden we misschien wel een half uur moeten wachten. Van de drukte hebben we niets gemerkt, het liep heerlijk door. De baan lag er prachtig bij! Teeboxen in goede staat, fairways ook. De greens waren om-Nederlands goed. Hard, snel en consistent. De bloeiende rododendrons maakte het beeld compleet. Na 18 holes streken we neer voor de lunch. We hadden een arrangement geboekt met greenfee en lunch voor € 77,50. De lunch bestond uit: (hoe kan het ook anders in Noord-Limburg) aspergesoep, een boterham kroket en broodjes ham & kaas. Na de tweede 18 holes hebben we de successen en nederlagen nabesproken op het terras. Wij wilden de drankjes afrekenen maar die waren van de zaak! De caddiemaster zei vaarwel met de hoop ons nogmaals eens te mogen verwelkomen. Met zoveel gastvrijheid en zo'n mooie baan is het voor ons geen verzoeking hier nog een keer te mogen spelen. Een aanrader!

Op eerste Pinksterdag heb ik weer 18 (2 X 9) holes mogen lopen op deze mooie baan. De baan lag er in prima staat bij. De fairways waren mooi kort gemaaid, de greens in goede conditie. Mijn plantkundige kennis is beperkt maar er stonden een aantal planten prachtig in bloei! De baan kent geen par 5 maar wel twee par 4's (hole 4 & 6) die lastig in 4 te halen zijn vanwege de lengte in combinatie met een hoger gelegen green en, in het geval van hole 6, een grote eik die de green 'bewaakt'. Naast de lange par 4's is er ook een korte par 4 die uitdagend is. Hole 7 is met 249 meter niet lang maar de fairway loopt vanaf 150 meter sterk af naar links waardoor je of zuiver met je driver moet afslaan of met een ijzer 7 voor veiligheid gaat. Al met al weer een heerlijke dag gehad op een prachtige 9 holes baan.

Het was al weer twee jaar geleden dat wij op de Stippelberg gespeeld hadden. Een goede reden om weer eens naar Bakel te rijden voor deze prachtige baan. De ontvangst was hartelijk. Het inboeken ging soepel en de gratis aangeboden baangids was meer dan welkom. Even een paar ballen warm slaan op de driving range. Helaas in het water, heeft niet mijn voorkeur. Daarna wat putten en naar hole 1. Hole 1 is een par 3. Dat kom je niet vaak tegen. Helemaal niet dat hole 3 weer een par 3 is. Wij weten niet of het daardoor kwam, maar het bleef 18 holes (te) langzaam doorlopen. Zo druk leek het in de baan niet te zijn. De baan lag er weer prachtig bij. Er lijkt zelfs duindoorn te groeien! De lay-out is uitdagend (anderen noemen het gewoon moeilijk) en zonder baangids is het lastig om afstanden in te schatten. De fairways zijn mooi 'hobbelig' en prachtig 'vol' zonder te lang gemaaid te zijn. De greens waren consistent en snel. Het was daarom lastig scoren met putten. De baan ligt aan de ene kant midden in agrarisch gebied, de andere kant grens aan een zandwinningsgebied. Dat levert niet de mooiste vergezichten op maar dat is een detail. De club biedt ook prima arrangementen aan. Wij hebben na de ronde in de zon genoten van de daghap. Wat ons betreft is de hoge waardering voor de Stippelberg méér dan terecht!

Na een heerlijke golfronde op zaterdag op Royal Latem, is het toch zonde om de zondag niet-golfend door te brengen? Gelukkig hoefde dat ook niet. Bellen met de Kempense en dankzij de vriendelijke dame was een starttijd zo geregeld. Aangekomen hebben wij ons eerst gemeld bij de 'onthaal'. De vriendelijkheid was niet éénmalig want ook hier werden wij weer vriendelijk welkom geheten. In het clubhuis een 'smoske' besteld voor in de baan. Gelukkig werd ons uitgelegd dat dit een belegd stokbroodje is. Dan de baan in. In andere beschrijvingen staat het water vermeld en dat is zeker de eerste holes aanwezig. Het ontwerp verveelt niet. Je ziet aan de teeboxen dat de baan het hele jaar door bespeeld wordt, goed gebruikt. Het gras op de fairways is wat aan de lange kant waardoor je niet echt beloond wordt door netjes op de fairway te blijven. De greens zijn prima. In de baan leuk contact gehad met de flight voor ons. Al met al een leuke baan om op te spelen.

Royal Latem Golf Club is een typische ledenbaan. Op zaterdag zijn er, normaal gesproken, voor gasten alleen starttijden na 14:00 beschikbaar. Wij wilden eerder spelen en hadden het geluk dat er competitie was en er geen wedstrijden op Royal Latem gepland stonden. Wij waren ruim op tijd en, na het aanmelden en betalen van de stevige greenfee van € 85,-, op zoek naar de ingang van de bar/restaurant voor een kop koffie. Ook hieraan herken je dat de meeste spelers hier bekend zijn, want dit staat beperkt aangegeven. Gelukkig waren de aanwezige leden bijzonder behulpzaam en wezen zij ons de ingang. De kop koffie werd vriendelijk geserveerd door de kok in een werkelijk prachtig clubhuis. De eerste vergelijking met Engeland (en de clubhuizen van prestigieuze clubs) werd al getrokken. De driving range en oefengreen liggen achter het clubhuis. De driving range is zowaar overdekt met een rieten kap. Dat zie je bijna nergens. De baan is prachtig. Het is een parkbaan en doet erg denken aan Engelse banen. Sommige huizen die aan de baan liggen versterken dat beeld doordat zij in Engelse stijl gebouwd zijn. De teeboxen waren over het algemeen goed en de meeste fairways prachtig. De greens daarentegen lijken nog te moeten herstellen van de winter. Op sommige plekken in de baan wordt er onderhoud gepleegd. Een grappig detail is hoe de club 'blinde' afslagen veilig gemaakt heeft voor de flight die voor je speelt. Via een scherm bij de afslagplaats zie je namelijk 'live' of de kust veilig is om te slaan. Afstandsindicaties zijn in de baan heel beperkt te vinden waardoor, je zonder afstandsmeter ouderwets moet vertrouwen op je ogen. Het was bijzonder rustig in de baan waardoor je lekker in je eigen tempo kon spelen, een genot. Wij hebben heel erg genoten van een heerlijke dag op Royal Latem. Als je bereid bent om iets meer dan gemiddeld te betalen voor een greenfee, krijg je daar een prachtige baan en een stuk historie voor terug.

De Swinkelsche spelen blijft toch een bijzondere beleving. Na de hartelijke ontvangst in het nieuwe clubhuis (veel lichtinval door de grote raampartijen) met veel plezier afgeslagen. Nu ik de baan een aantal keer gespeeld moet mij wel van het hart dat het geen vergevingsgezinde baan is. Er zijn best een aantal 'gelaagde' risk and reward holes. Gelaagd omdat je niet alleen uitgedaagd wordt om bijvoorbeeld over het water te spelen (hole 8) met een carry van 195 vanaf medaltee's maar ook dat daarachter, op ongeveer 250/260 meter weer water ligt en de fairway daar afloopt. Zo zijn er meer holes te vinden (bijvoorbeeld hole 18 linksom spelend). Ook de greens zijn naar mijn idee een beetje gekunsteld, moeilijk gemaakt. Het is en blijft een prachtige baan, scoren is en blijft lastig, is mijn ervaring, als je 'risk' speelt.

Het Rijk van Nijmegen had weer de actie Flight4sale. Dat betekent op weekdagen € 99,- per flight, in het weekend € 119,- (inclusief koffie!). Met twee vrienden heb ik hier gebruik van gemaakt op een zonnige zaterdagmorgen. Het was heerlijk genieten. Wij begonnen vroeg in de ochtend (7:45) dus in het begin wintergreens maar daarna gelukkig zomergreens. Ondanks het feit dat we zo vroeg de baan in gingen, konden we gelukkig nog wel even warm slaan op de driving range. Deze was al open én er stonden emmers met ballen gereed. De baan lag er onberispelijk bij. Het zonnetje en de omgeving deden de rest. Topdag op het Rijk van Nijmegen!

Een lang weekend Hamburg met vrienden, bood een mooie gelegenheid tot 18 holes op Golf Club Gut Glinde. Het programma liet een kort tijdslot over dus we sloegen kort na zonsopgang, om 7:30, af. Het clubhuis was uiteraard nog niet open maar we hadden vooraf afgesproken na de ronde de greenfee af te rekenen. Even een paar ballen slaan in de prachtige driving range om warm (& wakker) te worden, vervolgens naar hole 1. De golfbaan lag er prachtig bij. De teeboxen en fairways leken bijna onberoerd, de greens werden niet verstoord door ongerepareerde pitchmarks. Sommige greens waren kortgeleden geverticuteerd, andere niet. Dat verstoorde het algehele beeld als enige. Het ontwerp is zeker uitdagend. Water maakt op een aantal holes onderdeel uit van de moeilijkheidsgraad. Ook zijn een aantal greens niet al te groot, wat scoren bemoeilijkt, maar niet onmogelijk maakt. Water speelde ook op een andere manier een rol. Het was duidelijk dat het voorgaande dagen flink geregend had want er was veel water in de baan. Af en toe lagen er plassen op fairways, soms hoorde je het water onder je lopen. Voor mij een nieuwe ervaring op een golfbaan. Aangezien we vroeg waren hadden we de decadente ervaring op een soort van privé-baan te spelen. Het plaatje werd gecompleteerd door de prachtige bomenpracht om ons heen. Wij voelden ons de koning te rijk. Samenvattend is Golf Club Gut Glinde een prachtige baan die zeker de moeite van het spelen waard is. De greenfee (€ 70 in het weekend) is aan de stevige kant maar als dat je niet tegenhoudt: lekker genieten.

Bas20

Senaste omdömena

Foton av Bas20